Toen Tony Sly vorig jaar samen met Lagwagon zanger Joey Cape een – zeer sober maar o zo lekker – akoestisch album uitbracht had ik eigenlijk verwacht dat hij voorlopig zijn softe kant wel genoeg ruimte had gegeven. Mijn verwachting voor het nieuwe album van No Use For A Name was dan ook dat er weer eens flink gerockt en gestampt zou worden. Dit vooruitzicht blijkt behoorlijk af te wijken van de werkelijkheid. Op Keep Them Confused is NUFAN liever en toegankelijker dan ooit. Sly heeft nog steeds een van de mooiste stemmen die ik ken en ook de liedjes zijn absoluut niet zwak, maar toch ontbreekt er het nodige aan kracht. Blijkbaar beginnen de jaren te tellen voor de Californische pretpunkers want ze richten zich steeds meer op rustige en meeslepende ballades. In de begintijd, een goede vijftien jaar geleden, fabriceerde NUFAN retesnelle en pakkende punkrock, af en toe aangevuld met een smaakvolle ballad. Inmiddels is het andersom en zijn het juist de up-tempo liedjes die sporadisch aanwezig zijn. Persoonlijk vind ik dit erg teleurstellend. Keep Them Confused is hierdoor overdreven zwaar en melodramatisch aangezet en sommige nummers zijn ronduit saai, een etiket dat ik nog nooit op NUFAN heb hoeven plakken. Natuurlijk is het netto nog steeds bovengemiddeld goed en mag 90% van de punkbandjes hopen ooit deze kwaliteit te halen, het is helaas wel een stukje minder dan gewend en gehoopt. Naar het schijnt komt er nog dit jaar een tweede album/EP uit met restmateriaal. Persoonlijk hoop ik dat deze B-keus mij een stukje vrolijker stemt.
mij=Fat Wreck / Sonic