Ik heb een nieuwe fiets gekocht. Mijn oude was na tien jaar bewezen diensten versleten, dus ik bestelde een opvolger. Na zes weken wachten kon ik eindelijk deze black beauty ophalen. Uiteraard heb ik meteen een proefrit gemaakt. Om vanuit mijn woning in Arnhem op de Veluwe te komen moet ik hier en daar wat licht klimmen, andere keren afdalen, soms ook op Nederlandse wijze vlak fietsen en als klapper de voor Nederlandse begrippen steile Posbank beklimmen. Na een uur fietsen was ik toch wel wat moe voor een eerste tocht in dit seizoen en ging weer huiswaarts. Mijn nieuwe fiets kraakte echter nergens, schakelde heerlijk en lag comfortabel op de weg. Ik kwam thuis met een tevreden gevoel. Hier hoopte ik nog veel plezier aan te beleven. Er is wat dat betreft wel een vergelijking mogelijk met het tweede album van het Belgische Starfighter genaamd Orion. Het kent een comfortabel begin met gitaarliedjes die behoorlijk hitgevoelig zijn. Het gaat up, en soms wat down, maar ik schakel moeiteloos mee. Het is genieten geblazen. Muzikale gelijkenis wordt gevonden in bands als Soulwax, Das Pop en vreemd genoeg ook in Queens of the Stoneage. Aan het eind van het album vervlakt het wat. De energie is ogenschijnlijk op, ik mag bijkomen van de tocht. Starfighter is een band waar ik hopelijk nog veel plezier aan kan beleven. Als ik weer op stap ga met mijn black beauty dan mag Orion echter niet mee. Fietsen doe ik namelijk voor de rust en daar hoort in mijn beleving geen gitaarherrie bij.
mij=Kinky Star / Bang!
Fijn fietsje!