The Posies – Every Kind Of Light

Stel, je zit een gezellig avondje te babbelen in een kroeg. Dat zou er sowieso eentje moeten zijn waar de muziek op een acceptabel niveau staat, zodat je elkaar nog kunt verstaan en elkaar zonder drukke gebaren nog steeds begrijpt. Maar je hebt het die avond met je geprekspartner over van alles. Relaties, werk, het weer – je vertelt nog een grapje – en, oh ja, je hebt het ook nog eventjes over politiek. Vervolgens krijg je de dag erna te horen dat je een nogal politiek geëngageerd tiepje bent. Dat dreigt The Posies een beetje te overkomen met hun (officiële) comebackplaat. Die wordt namelijk, omdat er aantal politiek getinte nummertjes op staan, regelmatig ten onrechte omschreven als een politiek album. Waar die recensies naar mijn mening eigenlijk over zou moeten gaan, is dat het een hele geslaagde comeback is. Het album werd in tegenstelling tot zijn voorgangers in een korte periode geschreven en opgenomen en dat is eraan af te horen. En dat bedoel ik in de meest positieve zin. The Posies klonken niet eerder zo direct. Every Kind Of Light is tevens hun meest coherente album geworden. Eentje die je lekker uit de speakers kunt laten knallen of op een acceptabel niveau als sfeervolle backdrop kunt gebruiken. Voor een gezellig avondje babbelen in een kroeg, bijvoorbeeld. En of het dan over politiek moet gaan of niet, dat maakt natuurlijk geen ene zier uit.

mij=Ryko / Roughtrade