Wanneer een band koketteert met het feit dat ze in het voorprogramma van Live hebben gespeeld slaat de scepsis bij mij onmiskenbaar toe. Zonder al te veel in te gaan op de hoofdact, ben ik een beetje bang voor kruisbestuiving. Niet geheel onterecht, zo blijkt. Op Vertigo‘s debuut-cd Moments of Clarity is het namelijk vooral stevige gitaarrock wat de klok slaat. In de Haagse traditie van The Golden Earring, Kane en vooral het onvolprezen Billy The Kid, worden er aanstekelijke meezingers gecombineerd met meeslepende ballades. De neiging tot bombast die alle aangehaalde bands zeer zeker hebben ontbreekt ook bij Vertigo niet. Het is vanaf het eerste nummer direct duidelijk dat de band mikt op een groot publiek. Eerlijk is eerlijk, de liedjes lenen zich prima voor de massa en met een charismatische zanger die een straffe strot heeft kun je een eind komen. Of dit nu de band is die Nederland weer een beetje op de internationale kaart kan zetten betwijfel ik. De ambitie en pretentie hiertoe is weliswaar zeer duidelijk aanwezig, het is allemaal waarschijnlijk toch te weinig onderscheidend. Een beetje Peppers, een beetje Radiohead, wat Pearl Jam, maar geen uitgesproken Vertigo. Toch twijfel ik er niet over dat er in Nederland in ieder geval een duidelijke markt is, Bon Jovi en Live trekken hier tenslotte ook nog steeds volle zalen (stadions). Zeker geen debuut om je als band voor te schamen, maar er is nog wel het een en ander aan werk te verrichten.
mij=Pitar
ik heb tot nu toe alleen de EP van hun (4 tracks, gekocht, jawel, na het concert van Live). Erg goed, heel sterk, maar inderdaad erg mainstream.