In de luxe bar van het NH Hotel aan de Nieuwezijds Voorburgwal ontmoet ik de er vrolijk doch vermoeid uitziende tweemans afvaardiging van de Deense band Diefenbach. Zanger Kenneth Sarup en bassist Allan Mattsson zijn op een kleine perstournee die voert langs Italië, België en Nederland om het onlangs verschenen studioalbum Set & Drift te promoten dat – zoals de voorgaande albums – over het algemeen lovende recensies heeft gekregen. Inmiddels gaat het geurcht dat kwintet dit jaar op Lowlands te zien zal zijn. Het gaat de heren dus voor de wind al lijkt de albumtitel anders te vermoeden. De opmars van Diefenbach: masterplan of toeval?
mij=Interview GvA
Hoe bevalt de perstoer tot nu toe?
Zanger, gitarist Kenneth Sarup [gitaar, zang]: Beetje moe. We kwamen hier om 11:00 uur aan uit Brussel waar we een heel lange nacht hebben gemaakt. We hebben Millionaire gezien en daarna nogal wat biertjes gedronken. Gelukkig hoeven we vandaag geen akoestische set te spelen.
Oh, jullie spelen ook nog wat akoestische sets? In de bio stond dat jullie dankzij een akoestische set het platencontract hebben binnengesleept.
KS: Laat eens lezen! Dat klopt dus niet hè! De showcase had wel met de signing te maken, maar we werden niet getekend door dat optreden! De deal was al onderhandeld en dat optreden was daar onderdeel van. Maar het klinkt onherroepelijk beter… zo van 'ze zagen ons op straat en het klonk toen zo goed en toen…' Jaja, ik zie er zo wel een mooi verhaal in, maar helaas, de werkelijkheid is veel minder smeuïg.
Hoe is Diefenbach ontstaan?
Bassist, zanger Allan Mattsson: Het is allemaal begonnen bij Kenneth.
KS: Ik ben schuldig…
AM: Hij plaatste een advertentie met zijn veertig favoriete bands en die kwamen behoorlijk overeen met mijn favorieten. Ik had dus bedacht dat het geen slechte gast kon zijn en belde hem op. And he didn't say fuck off.
KS: Toen hebben we een jaar of wat thuis gejamd met zijn tweeën en de hele tijd briefjes opgehangen met bands die we cool vonden en daarop reageerden in de loop der tijd Lasse [Lyngbo – toetsen] Stefan [Gejsing – drums] en Nicolai [Stoyer – gitaar].
Hadden jullie vanaf het begin al een masterplan?
AM: Nadat Lasse erbij kwam ging alles heel snel. Direct daarop kwamen Stefan en Nicolai erbij en 14 dagen daarna namen we onze eerste demo op. Het was van let's do it, and let's do it ourselves, why not? We hebben de eerste plaat zelf uitgebracht.
KS: Aanvankelijk speelden Allan en ik alleen maar gitaar en bas. Totdat Lasse met zijn synthesizers erbij kwam gebruikten we geeneens drumritmes. De reden dat er toen nog geen zang bij zat had vooral te maken met het feit dat er in de oefenruimte geen PA was. En we vonden het op dat moment wel goed klinken allemaal, we misten het niet of zo.
Wanneer zijn jullie gaan optreden?
AM: We brachten eerst een EP uit, en deden wat optredens die erg goed ontvangen werden. Direct daarop kwam de eerste plaat uit.
KS: In een muziekmagazine werden we meteen “Demo van de maand” en dat was echt gigantisch voor ons. We zongen niet eens!
Was het een grote stap, van de oefenruimte naar het podium?
AM: Ik had al wat ervaring met shitty gear… shitty gear followed me all through my life. Het is een grote uitdaging die me motiveert. Maar voor Lasse en Kenneth was het hun debuut.
KS: Qua geluid was het overigens geen grote stap, want in de studio hadden we in feite live opgenomen. Er waren wel wat zenuwen, maar mensen waren aardig, dus dat ging meteen wel goed. Als mensen toen flessen naar ons hadden gegooid, dan weet ik niet of ik hier nu had gezeten. We hadden altijd wel de hoop om er ons leven van te maken, maar daarin moet je erg realistisch zijn. Je kunt een schilderij schilderen, maar niet verwachten dat het verkoopt. Zo gaat dat in kunst. Dus er zat geen plan achter, maar wel veel hoop.
AM: Nu hebben we wel een masterplan!
En het heet Set & Drift?
KS: Dat is een belangrijk onderdeel van het masterplan.
AM: Het is oorspronkelijk een nautisch gezegde. Het gaat erom dat je ergens iets begint, maar niet weet waar je naartoe drijft. Dat komt door de X-factors: winden, stromingen etcetera. Het verwijst ook naar de manier waarop de plaat tot stand is gekomen in de studio. Voor dit album hebben we op allerlei verschillende manieren liedjes geschreven. We houden ervan verschillende dingen uit te proberen. Nu eens komt iemand met een lick of grappig stukje, dan weer jammer we het hele nummer uit de grond. Nu staan de microfoons er ook en freestylen we erop los. Een aantal jaar geleden zijn we begonnen met zang te experimenteren en hebben we gekeken we of we daar mee weg konden komen. Dat ging best goed eigenlijk. En nu met Set & Drift hebben we alles met zang en teksten geprobeerd. Dat was de uitdaging voor deze plaat.
KS: Daarnaast gebruiken we de studio veel als zesde instrument of bandlid zoals je wilt. Een nummer als “Streetlights” is echt een studionummer, het stond in drie uur op de band. Andere nummers kostten wel zes maanden om af te maken. In feite maakt het dus niet uit hoe het tot een nummer komt, we zien wel wat er komt en hoe het ontvangen wordt.
AM: Eerst moeten wijzelf gelukkig worden, muzikaal gezien.
KS: En dan moeten we ons verkopen aan een groot internationaal merk!
Hm, ik vraag me opeens af waarom ik nu eigenlijk Coca Cola drink. Jullie hebben er toch geen verborgen reclamefilmbeeldjes tussen gestopt hè!?
KS: Ik houd wijselijk mijn mond!
Ik heb de video van “Favourite friend” gezien…
KS: Oh ja, dan heb je meer gezien dan wij!
AM: Wij hebben hem pas voor 90% gezien, er moesten nog allemaal technische dingen mee gebeuren. In Denemarken wordt hij nu getest omdat mensen met epilepsie bij het zien van die lasers misschien aanvallen krijgen.
KS: Dat is dus ook allemaal onderdeel van het masterplan hè, mensen hypnotiseren.
Wie is de onbetwiste frontman van Diefenbach?
AM: Die is er niet. Iedereen draagt in meer of mindere mate bij aan composities, teksten en andere zaken die bij een band komen kijken.
KS: Ja het gaat heel gelijkwaardig en democratisch.
AM: We zijn echt hippies…
KS: We hebben ondertussen wel enorme ruzies, maar het zijn juist die sterke meningen over de muziek die toch laten blijken hoe hecht de band is. En uiteindelijk respecteren we elkaar zo veel dat we elkaar niet willen pushen. We willen er uiteindelijk altijd uitkomen, vooralsnog.
AM: Want uiteindelijk weten we heel goed waarvoor we het allemaal doen: meiden! Alle bands die zeggen dat ze het niet voor de meiden doen zijn echt ongelofelijke leugenaars.
KS: Ikzelf heb overigens in mijn leven nog nooit ook maar iets van vrouwelijke interesse gemerkt dankzij de muziek – dus even een persoonlijke noot hier. Iedereen die het voor de meiden doen, kan beter gaan breakdancen of zo.
Een volgende stap in het masterplan?
AM: Ja, we zijn al nachtenlang hard aan het oefenen in onze hotelkamers, daarom zijn we nu ook zo moe.