Heel af en toe komt de stem in de buurt van Mark Sandman. Misschien dat daarom ook de sfeer waarin de muziek van het Deense producersduo Dynamoe hangt in de buurt van Morphine komt. Maar op het moment dat ik dat opschrijf, denk ik ook: ‘Nee, toch niet helemaal.’ Dan weer zijn het de loungy tunes die me doen denken aan al het marginale dat er in de hoogtijdagen van de lounge is verschenen. Dat er jazzinvloeden te horen zijn in combinatie met bovengenoemde, maakt het geheel ook funky. Als ik probeer weg te dromen zomert het in mijn huis, buiten en in mijn leven, maar telkens word ik ook heel snel weer wakker. Dynamoe heeft het allemaal nét niet. Is het allemaal net niet en het enige dat ik me constant afvraag is ‘Waarom niet?’. De ingrediënten zijn er, maar kunnen me niet overtuigen, laat staan in vervoering brengen. Coming Home is sterk en gedetailleerd geproduceerd en dat is te horen. Dynamoe maakt muziek zonder fouten, zonder foutjes. Geen enkele pukkel en geen enkel asymmetrisch lijntje. Te weinig opvallendheden. Misschien dat het daarom niet beklijft. Misschien mis ik het gevoel. Coming Home staat vol muziek waar weinig over te zeggen valt.
mij=Edel / V2Music