“Klinnnnng…klannnng…KRAK…T@r#$g!” Zo klonk het ongeveer toen de voorhamer het begaf, terwijl mijn schoonvader poogde het plafond van de oude kluis in mijn nieuwe woning aan diggelen te slaan. Bijna vijfentwintig centimeter gewapend beton. Van het blauwe soort, en dat schijnt de hardste te wezen. Er werd iets gegromd: “Daar moet De Volendammer voor komen”. De Volendammer bleek een boom van een kerel met handen als molenschoppen. Alsof Winston Wolfe zelf langskwam om ons probleem op te lossen. Met een pneumatische beitel is hij vijf uur lang systematisch bezig geweest om het beton net zolang te pijnigen tot het barstte en naar beneden kwam. Dezelfde impact heeft het nieuwe album Hell Sweet Hell van de Duits formatie Fear My Thoughts. Oorspronkelijk begonnen als hardcore band, tegenwoordig is het metal wat de klok slaat. En dan vooral erg Zweeds klinkende en modern aandoende metal, in het straatje van In Flames, Dark Tranquility en Soilwork. Niets bijzonders zou je denken, maar wat deze plaat zo goed maakt is iets dat de heren geleerd hebben tijdens het toeren met veel hardcore bands. Ze hebben begrepen, op de afsluiter na dan, dat een goed nummer niet (te) lang hoeft te duren, een kop en een staart en een lekker pakkend refrein nodig heeft. Deze plaat bevat dan ook tien bloedjes van kwaliteitsnummers die zich snel in je hoofd nestelen en daar niet snel meer uit verdwijnen. De agressie uit hun hardcore periode is bovendien nog niet verdwenen waardoor de belofte van de platenmaatschappij helemaal waar wordt gemaakt. Mijn nek en geest bedanken me.
mij=Lifeforce / Suburban
sadasdsadas