Ik krijg bij deze plaat de neiging me op Wayne’s Worldse wijze ter aarde te storten en uit te roepen:”We’re not worthy! We’re not worthy!” Gelukkig hebben de goden van de zware metalen anders beschikt en ons dit prachtwerkje doen toekomen. Iommi is het vehikel van Black Sabbath-gitarist Tony Iommi en bassist/zanger Glenn Hughes. Vorig jaar kwam The 1996 Dep Sessions uit, demo’s uit 1986 van deze twee heren. De reacties waren heel positief, Glenn Hughes had na een live-cd en een studio-cd even tijd over en ook de gewenste producer, Bob Marlette, was beschikbaar. Drummer Kenny Aronoff werd erbij gehaald en deel drie van de samenwerking Iommi/Hughes (na The Seventh Star uit 1986 en The 1996 DEP Sessions) kon op de band gezet worden. Met twee van dergelijke giganten kan het haast niet misgaan. U had het al begrepen: dat is ook niet gebeurd. Het is misschien geen klassieker als Heaven and Hell, maar dat is dan ook de enige kanttekening die er te maken is. De basstijl van Hughes is totaal anders dan die van Sabbath-bassist Geezer Butler en dat heeft duidelijk zijn invloed, ook al speelt Hughes hier buitengewoon sober. Daarnaast heeft Marlette het geheel een strakke, moderne productie meegegeven die maakt dat het niet zomaar een volgend Sabbath-broertje is geworden. De songs zijn uiteraard nog steeds stevig op de blues gebaseerd, maar Hughes’ zingt wel een tikkie beter dan heer O.O. te G.-B. En Iommi is gewoon Iommi: de riffs zijn belangrijker dan de solo’s en je kunt ze stuk voor stuk weer memorabel noemen. Een zwak nummer staat er niet tussen en ieder zal er zijn eigen favoriet in vinden. De mijne is de afsluitende, negen minuten durende slow blues “I Go Insane”. Petje af!
mij=Sanctuary