Die keer daar in het park. Misschien die keer dat we door het bos liepen. Of nee, wacht. Die keer dat ik een gesprek had met die man in de kroeg. Als ik eerlijk geweest was tegen je, die keer in het park. Als ik tegen je gezegd had wat ik echt wilde zeggen, die keer in het bos. Als ik die man in de kroeg gewoon gevraagd had waarom niet. Of hem uit had laten leggen waarom wel. Hoe zou jouw leven er dan nu uitgezien hebben? Of het mijne?
Een man in het Vondelpark, vele jaren van nu. Hij draagt een grote zonnebril en staart voor zich uit. Werd geboren als Jack maar verdomd: hadden zijn ouders hem maar Jacques genoemd. Wie weet was hij nu dan beroemd. Of rijk. Of beide. Maar welke Ier noemt zijn kind nu Jacques? Soms, als hij dronken is en tegen de borsten aanhangt van een verlopen hoer in de kroeg, mompelt hij dat hij Jacques heet. Jacques van voren. Brel van achteren. Dan maakt het voor hem niet meer uit. Jacques of Jack, want het ligt er maar net aan hoe je het uitspreekt. Maar onze Jack heet Lukeman. En onze Jack miste heel wat kansen. En nu zit hij daar, in het Vondelpark. Hij denkt na. Waarover? Over The Amsterdam Album, bijvoorbeeld. Dat het zo’n goed idee leek, destijds. Over die cover van Kylie, over dat lied van Loudon. Of wacht, misschien waren die twee covers van Brel tóch te veel van het goede. Misschien had hij het allemaal anders moeten doen. Maar nu is het te laat, zijn kansen heeft hij gehad. Hij neemt een slok van zijn whiskey, de regen stort met bakken uit de hemel. Het is te laat.
mij=PIAS
oneens! tis een goed album!
Zijn laatste album, Broken Songs is een juweeltje! Gun hem een 2e kans?