‘Als je goed om je heen kijkt, zie je dat alles gekleurd is,’ schreef K. Schippers in zijn gedicht “De ontdekking”. Het is wat moeilijk deze zin naar het voor muziek toepasselijke zintuig om te schrijven, maar Schippers’ opmerking geldt in zekere zin ook voor ‘geluid’. Overal zit muziek in, het is de kunst om het te horen (en om er vervolgens iets mee te doen). Matthew Herbert hoorde die muziek in de keuken en begon aan het arbeidsintensieve proces om van deze muziek een hele cd te maken. De geluiden van alle denkbare keukenbenodigdheden, keukenmachines en natuurlijke producten vormen een scala aan geluiden waar muziek in zit. De vraag of er eerst het geluid was of eerst het ding is een kip-en-eikwestie waar ik me hier verder niet aan wil wagen, maar het verzamelen van geluiden voordat de muziek er is, zou een probleem van Plat du Jour kunnen zijn. Het album komt voort uit een project dat nieuwsgierig maakt, maar er niet om vraagt vierendertig keer beluisterd te worden. Of het moet zijn dat je alle voorbijkomende geluiden thuis wilt brengen, maar dan is het eigenlijk leuker om Plat du Jour live te zien. Er zit weliswaar muziek in de keuken, maar niet zo heel veel melodie. Plat du Jour is absoluut knap gemaakt en in die zin zeker ook meesterwerk, maar het is domweg geen luistermuziek. Voor geluiden uit de keuken ga ik liever zelf aan de slag en zet ik een melodieus cd’tje op als achtergrondmuziek.
mij=Accidental / PIAS