De bio van Mesmerize vermeldt een hele reeks tributeplaten waar ze aan meegewerkt hebben. Meestal is dat niet zo’n goed nieuws. Een paar tributeplaten, okee, maar als het er teveel worden betekent het meestal dat de band eigenlijk gewoon niet goed genoeg is voor een eigen cd. Gelukkig is mijn veronderstelling in dit geval geheel onterecht. Mesmerize, een Italiaanse band die al sinds 1988 bestaat, laat op deze vierde cd een heel fijn potje metal horen. Ze noemen Iron Maiden, Helloween en Manowar als belangrijkste invloeden en vooral de eerste twee hoor je duidelijk terug. Dit is wat ik zelf opruimmetal noem. Het is de perfecte muziek voor als je als een witte tornado (nee, ik bruin niet snel) door je huis jaagt met stofdoek en stofzuiger. Nummers gaan meestal na een wat rustiger intro volle kracht vooruit, met veel dubbele gitaarsolo’s en een goede zanger met een bijbaan als sirene. Een groot pluspunt bij Mesmerize is dat ze de songs niet té vol gepropt hebben, zoals Iron Maiden en Helloween dat nog wel eens doen. Daarmee voorkomen ze dat snelle songs ook gejaagde songs worden. Opmerkelijk is dat er een aantal keren een viool (!) wordt ingezet die een folky tintje meegeeft aan wat verder toch echt metal is. Afsluiter “Impossible Infinity” is een vreemde eend in de bijt, vooral door de toevoeging van een leadzangeres. Wat mij betreft wijkt het wat teveel af van de rest van de songs, maar dat neemt niet weg dat dit een heel fijn plaatje is. En mijn huis blinkt weer…
mij=Dragonheart / Bertus