De naam van deze band lijkt bij aanvang van de cd volstrekt ongepast, want het eerste nummer “Peace Among The Ruins” schiet uit de startblokken als een sprinter in plaats van als een balletdanser. De eerste indruk is die van een soort Savatage ten tijde van Zak Stevens, met Jon Lord als special guest op de toetsen. Halverwege het nummer zakt het tempo echter wat en komt tevoorschijn wat dit Presto Ballet eigenlijk is: pure en onvervalste progrock. Maar dan wel lekker stevige progrock. De productie is absolute topklasse en doet geen greintje af aan de levendigheid van de uitvoeringen. Wanneer je bekijkt wie de producer is verklaart dat veel. Het is namelijk Kurdt Vanderhoof, vooral bekend van de thrashmetalband Metal Church. De andere muzikanten zijn mensen waar hij in eerdere bands en projecten mee samengewerkt heeft, onder wie de prima zanger Scott Albright. Hier duiken ze in de progrock, AOR en symfo, met een uitstapje naar bijna Tears for Fears-achtige poprock (“Seasons”!). En hoe! Er is door VanderHoof c.s. vooral gebruik gemaakt van analoge apparatuur en instrumenten om een droge sound te vermijden. Dat is volledig gelukt. Van het allereerste nummer tot de fabuleuze afsluiter “Bringin’ It On” is het om van te watertanden. Lekker compacte nummers die meteen vertrouwd klinken maar met z’n allen direct een plek opeisen tussen het betere werk van stadionrockacts van de jaren zeventig en tachtig als Deep Purple en Kansas. Volop Hammondorgel en andere “klassieke” toetseninstrumenten, goede zang en koortjes, maar vooral heerlijke nummers die je meteen meezingt. Kurdt Vanderhoof met hitpotentie, wie had dat gedacht?
mij=Inside Out / Suburban