Ik sta boven aan de klif en kijk uit over het desolate landschap. Mijn lange haren wapperen in de gierende wind en ik wrijf over mijn behaarde kin. Daar ergens in de verte moet ik zijn. Daar woont mijn Lief. Of althans, de vrouw die ik straks mijn Lief ga noemen. Maar ik moet opschieten. Want ik moet achter De Schurk aan. Want De Schurk heeft het voorzien op mijn Lief. En ik moet door, want Ze zitten ook achter de mij aan. Omdat Ze denken dat ik De Schurk ben. Ik trap met mijn slangeleren laars een steentje weg en buk. Het spoor is nog vers, De Schurk kan niet ver zijn. Ik spring weer op mijn paard en rij verder, langs de rand, op zoek naar een pad naar beneden. En op dat moment schrik ik wakker. De omroeper kondigt Station Voorburg aan, waarmee het wijdse landschap verdwijnt en mijn “soon to be” Lief verandert in dat leuke meisje dat tegenover mij zit. Met een zucht zet ik mijn discman iets zachter en maak me klaar om uit te stappen. En ik denk vast aan de terugweg als Season weer de soundtrack van mijn film gaat verzorgen. Met mooie dreigende gitaarpartijen à la Explosions in The Sky en Mogwai. Met een enkele vocale ondersteuning. Zit er weer een leuk meisje tegen over me, dan ga ik verder met mijn film. Anders ga ik lelijke buitenaardse monsters wegjagen. Of een Grote Meteoor wegdrukken. Net zo makkelijk…
mij=Low Transit Industries / Import
Deze review klinkt zeer interessant, maar hoe kom je aan deze cd? Als het klinkt zoals het geschreven staat dan mag hij wel in mijn cdkastje 🙂