Ik weet niet hoe het met u is, maar door alle euforie en publiciteit rond de softrockers van Coldplay en de nieuwe-wijn-in-oude-zakken-rock van U2 zou je bijna vergeten dat ze in Albion en Éire ook gewoon nog een potje hard kunnen rocken. Door al dat hersenspoelen van de afgelopen weken lijken U2 en Coldplay op dit moment wel de enige twee bands te zijn. Terwijl er toch genoeg andere en leuke alternatieven voorhanden zijn. Zeker voor wie wat meer herrie uit zijn speakers wil en toch dat typische Engelse accent wil horen. Zo is daar bijvoorbeeld Smother. De heren hebben volgens het hoesje van debuut Great White Hoax jarenlang geploeterd om de opnamen van de cd betaald te krijgen. Working in bars, cleaning toilets, painting flats, borrowing from friends and playing shows, dat soort gedoe. Ik zie weinig verschil met vele andere bands. Hoe het ook zij: Smother is een flink rockend trio en wat ze op Great White Hoax laten horen haalt zijn invloeden veel meer uit het grote land aan de andere kant van de oceaan dan uit Groot-Brittannië. Foo Fighters, Queens Of The Stone Age, Godsmack, dat werk. Vooruit, het blijven natuurlijk Engelsen, dus laat ik ook nog Biffy Clyro als Engelse band noemen die ik terughoor in de elf stevige rockers. Het verrassingselement in de nummers van Smother is dan misschien wel niet al te groot, het interesseert mij niet zoveel dat ze in veel nummers in de eerste dertig, veertig seconden aangeven waar het naartoe gaat. Recht zo die gaat is af en toe ook wel eens lekker. En dat lekkers zit best snor bij Smother.
mij=Global Warming