Terwijl generatiegenoot U2 praat met de groten der aarde en deze week drie keer in een uitverkochte Amsterdam Arena speelt, moeten de liefhebbers van The Church maar weer hopen dat ze Nederland aandoen voor een concert. Maar als de Australiërs er een zouden geven (liefst in een zaal van het formaat Paradiso), zou ik erheen gaan, want hun nieuwe album El Momento Descuidado geeft er alle aanleiding toe. Dat kon ik van de laatste U2, How To Dismantle An Atomic Bomb, niet zeggen. U2 herhaalde zich nodeloos en klonk weinig urgent. Op El Momento Descuidado vinden de heren van The Church zichzelf gedeeltelijk juist opnieuw uit. Van de veertien nummers zijn er maar liefst negen al eerder opgenomen. Maar de charme van El Momento Descuidao is juist dat in een korte tijdspanne de nummers bijna live en akoestisch opgenomen zijn. De vier Aussies hink-stap-springen door hun eigen omvangrijke oeuvre en hebben duidelijk veel zorg besteed aan de voorbereidingen voor de nieuwe arrangementen van de nummers. Zo is jaren-80 klassieker “The Unguarded Moment” van de debuutplaat Of Skins And Heart van haar wave-geluid ontdaan en erg smaakvol omgebouwd. Niet alle heropnames zijn even mooi overigens. Hun allerbekendste nummer hadden ze van mij niet opnieuw hoeven opnemen. Van “Under The Milky Way” hadden ze voor de 2-meter sessies van Jan Douwe Kroeske immers ooit al de ultieme versie opgenomen. De nieuwe versie kan daar dus ook niet aan tippen. Gelukkig zijn hiervoor ter compensatie bloedmooie nieuwe nummers als “0408” en “All I Know”.
mij=Cooking Vinyl / Bertus