Björn Lodin is een volhouder. Zijn band Baltimoore bestaat sinds 1987 en is in die jaren een doorgangshuis van vooral Zweedse muzikanten geweest. Weliswaar was hij ook voor solo-projecten getekend door zijn eerste platenmaatschappij, maar eigenlijk wilde Lodin een échte band. Dat liep wat anders dan gepland. In de tussentijd heeft Lodin wel zeven Baltimoore-cd’s uitgebracht met medewerking van bijvoorbeeld Ian Haughland (Europe) en Brazen Abbot‘s Nikolo Kotzev in zijn bad hair periode. Zijn stijl is niet zo heel veel veranderd: het is stevig in de blues gewortelde hardrock. Dat is ook niet zo verwonderlijk, want Lodin is gezegend met een hese, rauwe stem waar je echt geen lieflijke deuntjes mee kunt zingen. Niet voor niets was hij ooit bij Krokus in beeld als opvolger van Marc Storace. Recentelijk heeft lijkt hij eindelijk een band voor langere duur te hebben en is er voor het eerst sinds 1994 (!) weer een live-optreden gedaan met Baltimoore. Misschien dat daarmee Baltimoore wat kan stijgen in de hardrockrangen. Aan Fanatical zal het niet liggen, want het is goede bluesy hardrock die je hier hoort. Daardoor, én door Lodin’s rauwe strot, heeft het wel iets weg van Slash‘s Snakepit. Tuurlijk, Slash hebben ze niet in huis, maar op deze cd wordt het gitaarwerk prima vervuld door Mankan Sedenberg en de inmiddels weer vertrokken Stefan Bergströrm (ex-Skintrade). Ook de solo’s zijn meer dan adequaat te noemen. Misschien had hier en daar het tempo net iets hoger kunnen liggen, maar al met al is dit gewoon een prima bluesy hardrockplaat zoals ze niet vaak genoeg gemaakt worden.
mij=Lion Music / Bertus