Afgelopen zondag zag ik een man getooid met een trommel halsbrekende toeren uithalen in de lichtmasten van Lowlands. Ongezekerd. Ik dacht: ‘Jij bent gek, hopelijk niet Bob Forrest-gek.’ De man bleek een van de leden van Arcade Fire te zijn. De begeleidende muziek kwam me al niet bekend voor. Ik heb namelijk Funeral van deze überhippe Canadezen nog nooit gehoord. Als ik de presentator van Lowlands op tv moet geloven mis ik heel wat. Ik weet dat nog niet zo zeker. Maar ik heb wel Bell Orchestre gehoord. Wie zeg je? Bell Orchestre! En laten daar nou leden van Arcade Fire in meespelen! Sterker nog deze cd werd tegelijkertijd opgenomen met Funeral. Onder andere multi-instrumentalist Richard Parry en Pietro Amato en violiste Sarah Neufeld spelen mee. Voordat je nu als een dolle horzel naar de winkel rent om Recording A Tape The Colour Of The Light te kopen zou ik toch even verder lezen. Bell Orchestre is namelijk een raar genootschap, een wild kamerorkest eigenlijk. Recording… telt elf instrumentale tracks die doorspekt zijn met zeer diverse invloeden. Zo zijn de eerste twee ingetogen tracks van Rachel’s-achtige schoonheid, waarna in het “Les Lumieres”-tweeluik gekte met folkinvloeden gecombineerd wordt. Hoorns, met staccato repeterende vioolpartijen. Deze combinatie, die ze her en der uitbreiden met cello, speelt sowieso een grote rol op Recording… Het is een combinatie die mij wel bevalt op deze betoverend mooie plaat, die van mij best een graantje mee mag pikken van het succes van Arcade Fire.
mij=Rough Trade / Konkurrent