(In de auto pt. 16)
‘He, dit komt me bekend voor!’
‘Dat lijkt me wel ja. De enige cd die we van ze hebben is van jou.’
‘Ik heb het wel heel erg lang niet meer gehoord. Verdorie, wie zijn dit ook al weer.’
‘Hè hè, die kenmerkende stem zou je toch uit duizenden moeten herkennen.’
‘De Cranes! Die zijn het! Nu hoor ik het. Bestaan die nog steeds, joh?’
‘Ja, ze bestaan nog steeds. Particles & Waves is hun tweede album op hun eigen Dadaphonic-label. In 2001 verscheen daarop al Future Songs.’
‘Leuke labelnaam, zeg. Het klinkt zo lekker dromerig, al is het wat minder shoegazerig dan ik me meen te herinneren. En die stem van haar, die blijft zo bijzonder. Dat ijle, hoge, bijna ijzige is heel apart. Al moet je er wel tegen kunnen.’
(…)
‘Wat grappig, ik wist niet dat er ook een man zingt in de Cranes.’
‘Ik vraag me ook af of hij dat wel eerder deed eigenlijk. Daarvoor ken ik de Cranes niet goed genoeg. Maar die man heet Jim Shaw en is de broer van zangeres Alison, was eerst de drummer en is nu de gitarist.’
‘Dat wist ik niet.’
‘Alsof ik dat wel wist. Eigenlijk lijkt het hier en daar best een beetje op wat bandjes als Sigur Ros en Mùm doen, maar stiekem is dat natuurlijk andersom. Het zou me niet verbazen als die twee de Cranes noemen als hun invloeden.’
‘Sigur Ros is toch die band van dat eigen taaltje, hè? Dat heb je me wel eens laten horen en volgens mij vond ik dat ook mooi.’
‘Net als Particles & Waves?’
‘Ja.’
mij=Dadaphonic / Konkurrent