In 2002 heeft ene Daniel J al eens een plaat uitgebracht, maar het lijkt me sterk dat we het hier over dezelfde hebben. Die uit 2002 zong romantische liederen met pianobegeleiding, deze Daniel J is de nieuwe Dweezil Zappa. Ga maar na: hij is slechts achttien jaar oud, multi-instrumentalist en hij komt uit een gezin waar muziek gegeten en gedronken wordt. Waar Dweezil als broekie al meespeelde op platen van zijn vader, speelt hier vader Jaroslav Jakubovic een moppie saxofoon op de plaat van zoonlief. Maar ook muzikaal zijn de overeenkomsten enorm. Losing Time lijkt namelijk als twee druppels water op het solowerk van Dweezil en dat met de band Z. Veel verschillende stijlen, die met bakken vol virtuositeit tegelijk over je worden uitgestort. De zang is – alweer net als bij Dweezil – weer een heel ander verhaal, want die is juist vrij poppy en vaak in gedubbelde koortjes. Zelfs de productie is vrijwel identiek: van de rauwe gitaren en de ver naar voren gemixte zang tot het voor Dweezil Zappa zo typische drumwerk met harde klappen op de snaredrum. Geen wonder dat Dream Theater-toetsenist Jordan Rudess onder de indruk was van deze Daniel J en graag een stukje meespeelde op dit album. Op zijn achttiende kan hij al meer dan de meeste muzikanten ooit in hun hele carrière zullen kunnen. Het nadeel daarvan is dat hij soms alles lijkt te willen tonen wat hij kan, waardoor de songs nog wel een fragmentarisch worden. Dweezil is daar nooit echt van losgekomen. Hopelijk gaat dat Deze Daniel J wel lukken. Hoe dan ook heeft hij een indrukwekkend album afgeleverd.
mij=Progrock Records / Bertus