Supergeslaagd vond ik het Live In The Living-gebeuren in Huize Storm. Het leuke was dat ik zelf artiesten voor mocht dragen die ik graag zou willen zien spelen in mijn woonkamer. Helaas maar twee. Dus viel de keuze op jeugdheld André Manuel en het bevriende Lawn. Beiden zegden toe en met Mist erbij was het programma vol. Voor Erik Vandenberge was dat een beetje spijtig. Hij was namelijk mijn derde keuze geweest. Ik was meer dan gecharmeerd van zijn vorige album Tent & Oily Smoke en verwachtte dat hij het erg goed zou doen in onze woonkamer. Of buiten op het bankje met zijn akoestische gitaar en mondharmonica. Net als thuis bij zijn caravan. Ik word stiekem toch wel een beetje jaloers als ik denk aan de tijd die hij daar gehad heeft. Heerlijk lijkt het me om ‘s morgens niets anders te horen dan een kraaiende haan, tjirpende vogels en een loeiende koe en daarbij alleen je eigen stem en gitaar. Die caravan bewoont hij nu niet meer, als ik het openingsnummer “Closet Blues” moet geloven. Ik hoop maar niet dat hij nu gelukkig wordt in een rijtjeshuis ergens in Middelburg of zo, want ik kan me zo voorstellen dat hij dan wel eens de blues zou kunnen verliezen. En nooit meer zulke prachtige folky blues zou kunnen maken als hij nu doet op Sleeping In The Closet. Het is dan misschien wel meer van hetzelfde schoons als ook op Tent & Oily Smoke te vinden was, maar als het gebeurt zoals Vandenberge dat doet op Sleeping In The Closet, dan maakt dat geen pest uit.
mij=Eigen Beheer