Tijdens een vakantie hoor je over het algemeen minder muziek dan wanneer je thuis bent. Ik althans. Daarom is het van essentieel belang welke cd je als eerste draait als je thuis bent. In geval van vandaag – om kwart over zeven vanochtend stond ik in Nijmegen op het station, doodmoe, maar van slapen is vooralsnog niets gekomen – heb ik de juiste keuze gemaakt. Marbles‘ Expo is precies wat ik nodig heb: fijne popliedjes, opgeleukt met jaren tachtig retro, maar geen gevoelloze kopieën. Expo is een charmant, vijfentwintig minuten durend album van Apples in Stereo frontman Robert Schneider, die met dit soloproject een plaatje heeft afgeleverd dat naar eigen zeggen een kruising is tussen ELO en Gary Numan, maar volgens mij het meest aan Apples in Stereo – minder gitaren, meer electronica – doet denken. Daarmee bewijst Robert Schneider wellicht zijn eigen stijl, die mijn thuiskomst na de vakantie een stuk aangenamer maakt. “Circuit” zijn de cocktails die we dronken; “Out of Zone” heeft onze vakantievrolijkheid; “When you open” is het slenteren door straten waar we het juiste café niet konden vinden; “Magic” is wat vriendin en ik samen hebben; “Jewel of India” is het soezen bij een film in ons huisje; “Hello Sun” is het wakker worden de dag erop; “Expo” beschrijft de kleine steegjes, terwijl “Cruel Sound” de toeristische plekken weergeeft; “Blossoms” had de soundtrack kunnen zijn in ons fijnste restaurant en bij “Move on” draai ik de sleutel in mijn slot. Thuis ben ik en ik heb mijn vakantie nog even dunnetjes over gedaan.
mij=Fargo / PIAS