Naast optreden en het schrijven van liedjes heeft het spelen in een bandje nog wat bijkomende voordelen: je doet een hoop leuke muziek op. Je speelt met andere bands, komt muzikanten tegen in oefenruimtes, struint over festivals. Of je krijgt cd’s in handen van onbekende bands. Zo plofte vorig jaar al een drie nummers tellende cd van het Friese Shady Lane op mijn deurmat. Voor een demo-cd heeft deze een bijzonder degelijk geluid waaruit met name de speelvaardigheid van de muzikanten opvallend was. Met een stemgeluid dat mij deed denken aan een kruisbestuiving tussen de zanger Maynard James Keenan van Tool en Daniel Johns (o.a. Silverchair) eiste zanger-gitarist Remy Tjassing gelijk een hoofdrol voor zich op. Nu een jaar later duw ik de tweede demo in de cd-speler en ben benieuwd naar de ontwikkeling van de band. Helaas is de band linksaf gegaan waar ikzelf op rechtsaf had gehoopt. Gelijk al het eerste nummer is zo direct op Tool geïnspireerd dat er geen ontsnappen mogelijk is. Stembuigingen en zanglijnen blijven zeer dicht bij die van Maynard. Gelukkig blijft het overige materiaal van deze ep verder weg van het Grote Voorbeeld en wordt er bovendien behoorlijk stevig doorgerockt. De nummers zijn echter wel lastig te doorgronden en vragen enkele luisterbeurten. Holy Ground is derhalve niet helemaal geslaagd, maar laat een band horen die hard op zoek is naar haar eigen geluid. En wie hard zoekt zal uiteindelijk ook vinden, laat dat maar aan Friezen over.
mij=Eigen Beheer