Een band die al sinds 1980 aan de weg timmert en nu, anno 2005, nog niet van ophouden weet, maar waar ik, ondanks het feit dat ik toch bovenmatig geïnteresseerd ben in powerpop, nog nooit van gehoord heb én toch de moeite waard is. Het bestaat. DeSpongeTones zijn er het levende bewijs van. Echt nog nooit van gehoord. Jamie Hoover is degene die misschien bij anderen nog een klein belletje zou kunnen doen rinkelen, want hij toerde met Graham Parker, speelde een jaartje in The Smithereens en deed wat dingetjes met Don Dixon. Maar voor de rest zeggen de namen me helemaal niets. Alle vier de leden van deze band uit Carolina hadden denk ik wel mijn vader kunnen zijn en maken met Number 9 hun zevende cd in vijfentwintig jaar muziek die mijn vader óók mooi zou vinden. Übermelodieuze powerpop geënt op het vroege werk van The Beatles en voor mijn gevoel dan vooral de Paul McCartney-kant van The Beatles. Dat komt ook met name door de zang van Jamie Hoover en Steve Stoekel die allebei ook nog eens her en der op Number 9 de basgitaar ter hand nemen. Ze zullen vast en zeker – helemaal gezien de titel van de plaat en de fascinatie de John Lennon voor het getal 9 – de laatste zijn om de invloeden van The Beatles te ontkennen. Al zullen ze zelf vast ook de Kinks als een van hun andere invloeden aandragen en als ik zo luister naar de samenzang in “Metal Mother World” dan kunnen we The Beach Boys en misschien ook nog wel The Eagles eraan toevoegen. Die koortjes zijn namelijk misselijkmakend mooi.
mij= Loaded Goat