Ik heb het niet zo op hobbyprojectjes. Ze komen op mij toch al snel over als bijzaak en vooral leuk voor de muzikanten en minder voor de luisteraar. De eerste plaat The Transplants kon me dus aanvankelijk ook gestolen worden. De band is het theekransje van Rancid-mannen Tim Armstrong en Matt Freeman, samen met Blink 182‘s Travis Barker (ook bekend van het wanstaltige “Meet The Barkers“) en rapper Rob Aston. Toch heb ik het ding ooit aangeschaft – in de uitverkoop weliswaar, maar toch – en de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik hem nog steeds bovengemiddeld vaak draai. Eigenlijk zelfs vaker dan andere platen die ik veel beter vind. Ik weet niet wat het is, maar de combinatie van afgeraffelde punkriffjes en clichématige raps doen mijn tenen krommen terwijl het mij op onverklaarbare wijze toch blijft boeien. Op Haunted Cities is het weer precies hetzelfde verhaal. Freeman heeft inmiddels helaas af moeten haken met longkanker en dit heeft een duidelijk effect gehad op het geluid. Hele stukken bevatten simpelweg geen basgitaar en dat is op zijn minst opvallend. De (punk)muziek van Rancid leunt namelijk vol op Freeman’s geniale basriedels en ook van rapmuziek kan nu niet gezegd worden dat een pompende bass niet gewenst is. En desondanks komen ze er nog mee weg ook. Weer met een album waar ik mij enorm aan erger en waarvan ik geen enkel goed nummer kan noemen. Maar toch… ik heb het ding ondertussen alweer bijna stuk gedraaid en ik zet hem gewoon nog een keertje op. Er is namelijk iets verslavends aan en ik krijg mijn vinger er maar niet op… Dat maakt Haunted Cities misschien stiekem, heel erg stiekem, een tergend goede plaat. Of niet natuurlijk.
mij=Warner
Waarom zeg je steeds dat je het niks vind om hem vervolgens grijs te draaien? wees dan gewoon eerlijk en zeg al in je eerste zin dat het een goede CD is…Of doe je dat alleen maar om rencensist-technisch over te komen?
Zoiets heet een haat-liefde verhouding Erik, dat heeft geen drol met recensist-techniek te maken.
De plaat heeft een aantrekkingskracht op me die ik niet rationeel kan verklaren, dat probeer ik duidelijk te maken. En juist daardoor is het in ieder geval een bijzonder en miscchien zelfs wel een goed album. Het weet me tenminste mateloos te boeien, en dat is zeker een kwaliteit.
@Zeke: Totaal eens. En daarnaast word ik er nog vrolijk van ook.