Een overstroming in New Orleans waarvoor geen rampenplan was, een oorlog in Irak die al zoveel levens heeft gekost of dichter bij huis een Nederlands ministerie die ervoor verantwoordelijk is dat iemand onschuldig achter de tralies verdween; ik word er sikkeneurig van. Wij mensen zouden het eigenlijk steeds beter moeten hebben, maar de wereld lijkt steeds ellendiger te worden. We leven in een crisis. Als ik niet oppas vergeet ik te dromen en word ik een pessimist. Gelukkig is daar Ad Vanderveen die in zijn zoete liedjes op Fields of Plenty nog dromen heeft of ze beschrijft. Vanderveen die in het verleden de nodige overeenkomsten kende met Neil Young heeft deze geheel van zich afgeschud. Wat er wel blijft zijn een dertiental nummers die semi-akoestisch op diverse locaties gespeeld worden, waarbij naast het spel van Vanderveen zelf een opvallende rol weggeled is voor de Nederlandse (Dancing with) Emmy Lou: Kersten de Ligny. Bluegrass, singer-songwriter, folk, alt.country zijn stickers die op de muziek van Vanderveen passen. Een cover in een Imagine-jasje van New World in the Morning van Roger Whittaker is dan ook minder erg dan ik vooraf zou vermoeden. Belangrijker is echter dat er weer reden is om te dromen. De tv laat ik voorlopig maar even uit, de krant ongelezen en het nieuws via het internet laat ik met rust. Er is nu vijftig minuten mooie tokkelmuziek als alternatief voor alle ellende.
Vanderveen is op diverse locaties in ons land de komende tijd te aanschouwen.
mij=Songsense / Sonic