Armin van Buuren – Shivers

In het boekje van Shivers, Armin van Buuren’s tweede cd met eigen werk, staat bij elke track waar een gastzanger(es) mee zingt een fotootje. Opmerkelijk genoeg ontbreekt bij de titeltrack (en hitsingle) het gezicht van de zangeres. Uit de kleine lettertjes blijkt het te gaan om een zekere Susana. Ik denk dat er bewust geen foto bij het nummer staat. Het is namelijk ook een gezichtloos dertien-in-een-dozijn-nummer, verreweg het vervelendste van de cd zelfs. Het is zo’n nummer dat thuis te lang duurt, maar het waarschijnlijk wel goed doet op de dansvloer. Zo’n track ook van het soort dat ik al te vaak voorbij heb horen komen als we in de sportschool weer eens tot het gaatje moesten gaan tijdens mijn spinninglessen. Voor “Serenity” en “Hymne”, de tracks die Van Buuren maakte met Jan Vayne geldt eveneens dat je mij er niet wakker voor hoeft te maken. Ze duren te lang en en zijn zeurderig. Voor “Golddigger” en “Gypsy” ligt dat heel anders. Het zal wel het rockkind in mij zijn dat er voor zorgt dat ik dit de sterkste nummers vind van Shivers. Hierop zingen namelijk Rosemary’s Sons-zanger Martijn Hagens en ex-Stiltskin-zanger Ray Wilson mee. Vooral “Golddigger”, met zijn de donkere basssynths als bodem, de breakbeats eroverheen en de sterke vocalen van Hagens als middelpunt is echt een wereldtrack. Zo is Armin van Buuren wat mij betreft op zijn sterkst: zoekend naar de grenzen tussen de pop/rock-roots van zijn gasten en zijn eigen tranceachtergrond.

mij=Armada Music