Art Brut – Bang bang rock & roll

‘Ellek voordeel heb z’n nadeel’ schijnt een zeer beroemde voetballer ooit te hebben gezegd. Dat gaat zeker op voor ouder worden. Een groot voordeel is dat je al een hoop hebt gezien en weet (of denkt te weten). Het nadeel aan de andere kant is dan weer dat je minder snel verrast wordt, of al snel vindt dat alles ‘vroegah’ beter was. Dat laatste zou kunnen slaan op Art Brut, want hun muziek is een vrolijk bij mekaar gejatte mix van punk en Britpop. Desondanks wordt het gebracht met gepaste brutaliteit, humor en veel enthousiasme wat het vreselijk aanstekelijke muziek maakt. Zo aanstekelijk, dat bij optredens zelfs de grootste zuurpruim met een vuist in de lucht staat mee te zingen. In een krappe 32 minuten praatzingt zanger Eddie Argos zijn teksten op een Mark E Smith achtige manier over de strakke punkpop, maar laat zich in de de ‘zachtere’ nummers van zijn beste Damon Albarn kant zien. Met name openingsnummer “Formed a band” doet sowieso aan Blur in hun Parklife-periode denken. Het is echt heerlijk om weer eens een band te horen die – ook al is het met de nodige ironie – nog gelooft in de kracht van Rock ‘n roll. Zoals in het nummer “My little brother”:’He no longer listens to A-sides, he made me a tape of bootlegs and B-sides. […] Why don’t our parents worry about us?’ Muziek als emotionele uitlaatklep van de jeugd. Zo oud als de weg naar Liverpool. Daar ben je nooit te oud voor om van te kunnen genieten. Art Brut: Top of the Pops. It’s gonna happen!

mij=Fierce Panda / Sonic