Grenzen vervagen en de opvatting dat een bepaalde muziekstroming zich beperkt tot een vaste regio is eigenlijk niet meer van deze tijd. De blues heeft men tegenwoordig ook buiten de VS en zelfs Britpop wordt op heel wat plaatsen buiten Brittannië gespeeld. Azië is hier echter nog steeds een buitenbeentje. De zaaltjes worden nu niet direct overspoeld met Aziatische musici en ik zou eigenlijk geen muziekstroming kunnen noemen die daar geworteld is. Ja, die ene Japanse punkband die half Amerika en een select groepje Europeanen bovengemiddeld wist te vermaken natuurlijk, maar van dat hele Hi Standard heb ik – helaas – ook al jaren niets meer gehoord. Maar nu is er een nieuwe punkster aan het Oosterse firmament. Brain Failure bestaat uit vier zeer westers aandoende Chinezen die duidelijk een hogere pet op hebben van de Amerikaanse punkrock dan van invloeden die wat dichter bij huis liggen. Het is een opvallend verschijnsel dat een Chinese band zulke enorm Amerikaanse en Engelse punk maakt, maar wanneer je die gimmick terzijde schuift is American Dreamer vooral een schaamteloze rip-off van Rancid. Driekwart van het album lijkt een rechtstreekse kopie van Tim Armstrong en de zijnen te zijn; het (blijkbaar dus toch niet zo) unieke stemgeluid van de frontman, de combinatie van ska en punk, werkelijk alles is aanwezig. In een land waar namaakkleding en -elektronica normaler is dan het echte werk zal dit vast niet misstaan, ik trek mijn neus er voor op en luister veel liever naar het echte werk. Dat is namelijk nog beter ook.
mij=People Like You / Suburban