Broadcast

‘Uiteindelijk heb ik mijn eigen leven meer dan ooit beschreven’
‘Hello?’
‘Hello. It’s Jenneke from the Netherlands, calling for the interview.’
‘Oh hello! Do you know that you are the first woman to interview me so far?’
‘Really? Well, then you have to tell me in the end whether it is different to be interviewed by a woman.’
‘Okay, I will,’ en Trish Keenan lacht.

Tender Buttons, het nieuwe album van Broadcast verscheen 20 september.

mij=Interview: jnnk
Interviews
'Die interviews zijn wel oké,' zegt Trish, 'maar als het er veel zijn is het soms wel moeilijk om je te herinneren wat je al wel en wat je niet gezegd hebt.' En dat is zeker het geval met phoners, denk ik. 'Ja. Ik weet soms even niet meer wie ik aan de telefoon heb, maar er zijn ook zo veel interviews. Er zijn er natuurlijk heel erg veel bij gekomen, met de opkomst van de vele online muziekmagazines. Ik weet niet eens zeker of ik wel echte tijdschriften doe, ik bedoel met een kaft.' In Engeland is er in elk geval wel aandacht van blaadjes met een kaft, maar dat is vooral de lokale en Engelse pers. Ook verschijnt Broadcast in sommige artmagazines. Gelukkig is al die promotie voorbij als de band gaat toeren.
Toeren
'Het is een vrij druk schema. Eerst Engeland, dan twee weken Europa en daarna zijn we bijna een maand in Amerika, maar vroeger was de tour altijd bijna twee keer zo lang. We weten nu wat onze belangrijkste territoria zijn: Frankrijk, België, Nederland, Duitsland. Daar focussen we dus ook op.' De mensen die de concerten van Broadcast bezoeken zijn in Europa allemaal redelijk gelijk, zegt Trish. Redelijk gereserveerd en rustig. 'Waarschijnlijk heeft het te maken met de taal die we delen. We spreken allemaal een taal die voortkomt uit dezelfde oertaal, waardoor we ons misschien ook hetzelfde gedragen. Europeanen zijn rustig, in elk geval rustiger dan Amerikanen, die bij concerten veel vocaler zijn ingesteld.' Ik vraag me af of zij dan alle liedjes mee kunnen zingen, maar dat schijnt niet het geval; het gaat om de luide instelling van Amerikanen: 'Ze schreeuwen veel meer.' Zouden ze de optredens van Broadcast overstemmen, nu ze, na het vertrek van Tim Felton nog maar met z'n tweeën zijn? 'Nee hoor, we toeren met een complete band. new line up. Op drums speelt nu Ashlee Sheehan. Hij is een fantastische jongen, en leerling van Neil, de drummer op HaHaSound. He is tremendous. In op gitaar en keyboard speelt James's broer Bill Cargill. Hij is een briljante noisemaker… Het is moeilijk hoor, om op de goede manier herrie te maken!'
Lost in Translation
En hoe zit het dan met Azië, Latijns-Amerika en Australië? 'Ik wil niets liever dan ook in die landen optreden, maar dat is praktisch allemaal wat moeilijker te regelen. Vooral in Japan zou ik graag eens spelen.' Toevallig komen we heel snel te spreken over Lost in Translation, de film die op ons beiden veel indruk maakte. 'Ja, misschien heeft het er wel mee te maken dat ik die film gezien heb. Ik vind Japan een fascinerend land.' Voor we het weten zitten we te kletsen over Lost in Translation en over taal in het algemeen. De taal op Tender Buttons is een belangrijke kwestie voor Trish, omdat de teksten op deze plaat anders tot stand kwamen dan op eerdere platen. 'Woorden zijn echt interessant. Ze hoeven niet altijd je directe emotie te beschrijven als je ze via een omweg benadert. Ik heb oefeningen in schrijven gedaan en heb de omstandigheden waaronder ik de teksten schreef veranderd. Ik schreef zinnen op en hield mijn eigen emotie er zo ver mogelijk vandaan. En wat bleek? Uiteindelijk heb ik mijn eigen leven meer dan ooit beschreven. Nu ik los heb gelaten wat me eerst dierbaar was aan het schrijven van songteksten, de voorzichtigheid, de precisie, zijn de teksten meer van mij dan ooit.' Trish hoopt dat haar publiek de tekstuele kant van Broadcast nu ook meer weet te waarderen. 'Hoewel mensen niet zullen weten hoe deze teksten tot stand zijn gekomen, hoop ik dat ze iets beschrijven wat de luisteraar wel raakt. De teksten staan nu op zichzelf en ik hoop dat mensen daarop reageren. Zelfs als je niet precies weet wat de woorden betekenen kun je er betekenis uithalen.'

Gertrude Stein
Nu is het echt tijd om Gertrude Steins Tender Buttons erbij te halen. Het is een dichtbundel uit 1914 waarin het experiment met taal hoog in het vaandel staat. De teksten in die Tender Buttons staan vestigen in eerste instantie de aandacht op zichzelf voordat ze naar de buitenwereld verwijzen. Beschrijvingen van de normaalste zaken – een kat, een paraplu, een hoed – zijn spelletjes met de lezer, omdat ze vervreemden van de echte wereld. Het kan niet zo zijn dat Trish nooit van die bundel gehoord heeft. 'Klopt. Toevallig kregen we het boekje op een gegeven moment in handen. We lazen het en op een of andere manier gaf Stein ons met haar teksten een beetje extra steun. Zeker als het om het thema van de plaat gaat, the theme of letting go, loslaten. Stein schreef niet voor een publiek. Haar taal leek een echo van taal zelf. Ik projecteerde mijn emoties omdat ik een beetje moe van mezelf werd. Waarom was ik zo voorzichtig met mijn gevoel, met de liedjes? Ik moest mezelf een beetje laten gaan. Ik moest het geforceerde tekstschrijven loslaten.'
Letting go
Het thema van loslaten. In de teksten, maar ook in de muziek dus? 'De liedjes op Tender Buttons hebben een soort van 'physical release' in zich. Bijvoorbeeld het eerste liedje “I found the F”. De oplossing zit in de hookline, waarna je kunt gaan liggen en relaxen. Als je redelijk simpele akkoordstructuren hebt, zul je altijd de oplossing kunnen produceren waar mensen zich comfortabel bij voelen.' Ehm… Ik geloof dat ik het snap. De plaat klinkt wat minimalistischer dan de voorgangers en de liedjes werken op een of andere manier inderdaad ontspannend. 'Toen ik besefte dat die tekstuele kant zo belangrijk zou worden voor mij, hebben we directere arrangementen gemaakt. Een strikte, minimalistische benadering, zodat het mogelijk is dat mensen geroerd worden door de liedjes. Omdat de teksten zo'n enorme ontwikkeling hebben doorgemaakt, denk ik dat die minimalistische benadering werkt. Voorheen hebben we de liedjes te veel gekleurd. Ze glitterden als sieradendoosjes. Nu zit alle kleur in de tekst, die misschien zelfs wel een beetje surreëel is.
Electronics vs. nature
Ergens las ik iets over Broadcasts obsessie met de combinatie van elektronica en natuur. 'Het was niet per se het doel van deze plaat, om die relatie te onderzoeken. Ik denk dat het zelfs een visie van Broadcast in het algemeen is. We zijn obsessief bezig met elektronica, of misschien wel technologie in het algemeen, en de biologie van mens en natuur. Er zijn mechanismen in onszelf die constant proberen om er het beste van te maken, en dat zijn emoties. We moeten er in deze elektronische wereld mee omgaan en dat is niet altijd makkelijk. De liedjes zijn onze eigen interpretatie van die obsessie.'
America's Boy
De single van Tender Buttons is “America's Boy”, een lied over een Amerikaanse soldaat. Dat moet welhaast een politiek standpunt in zich hebben? 'Nou, dat denken veel mensen, maar een lied maken over een Amerikaanse soldaat was voor mij de enige manier om iets aardigs te zeggen over de jongens die in het leger zitten. Ze zijn zo bang, constant, zo jong. Weet je, die jongens zijn ook mensen. En zo wilde ik ze in het lied benaderen. Ik bewonder ze, en ik haat het dat iedereen ze in sociaal opzicht uitspuugt. Maar je hebt gelijk. Vijf jaar geleden zou niemand een probleem gehad hebben met dit lied. Nu ben ik er zelfs al van beschuldigd voor de oorlog te zijn. Een beetje gevoelig ligt die release dus wel, maar het was gewoon het meest catchy lied en het klinkt geweldig live.'
'En?', vraag ik. 'Was het anders?'
'Ehm,' denkt Trish. 'Ja, ik denk het wel. Maar, zul je net zien dat de volgende vrouw die me interviewt een enorme bitch is.' Ik lach en wil zeggen dat dat misschien wel zo is. Per ongeluk zeg ik: 'Yeah, probably,' maar dat bedoel ik niet, maar nu heb ik het al gezegd en o, wat nu. Trish begint heel hard te lachen: 'Yeah, probably!' Lachend hangen we op, maar niet voordat ik heb gezegd dat ik op 4 oktober in Paradiso naar haar zal zwaaien.