Het gebeurt wel eens dat ik een plaatje opzet en dan wat anders ga doen. De was bijvoorbeeld, want dat zijn zo van die dingen die ook moeten gebeuren en plaatjes recenseren met een vuile onderbroek aan, dat is zelfs hier not done.. En daarbij, een plaatje is geen boek, dus je hoeft er niet je onvoorwaardelijke aandacht bij te houden. Is een plaatje echt goed, dan word ik overigens als vanzelf wel de luidsprekers ingezogen. Alhoewel, daar hoeft een plaatje niet eens zo heel goed voor te zijn. Het kan bijvoorbeeld ook zo zijn dat ik ineens iets bekends hoort, waar ik dan het fijne van wilt weten. In ieder geval was er iets dat mijn aandacht triggerde toen ik halverwege Cobra Verde’s Copycat Killers was en dat ik daarom de was maar even de was liet. Ik meende namelijk een cover te bespeuren en een goede cover ook nog. Na een korte wijl bleek dat niet zo vreemd te zijn, want Copycat Killers is een plaatje vol met covers. Alhoewel covers? Herinterpretaties van door anderen geschreven nummers is wellicht een betere omschrijving. Vandaar dat het me misschien niet direct opgevallen was dat het een coverplaat is. Maar een zeer amusante, want zoals Cobra Verde bijvoorbeeld Donna Summer’s I feel love een spacelatinorocksausje geeft, dat is ongekend en erg goed en ook de ‘Talking Heads‘-versie van P!nk’s Get The Party Started mag er wezen. Dit soort covers dus en dan een heel album lang. Feestmuziek avant la lettre en zeer geschikt voor al uw barbecues. Jammer alleen dat het zo’n klotenzomer is. Magoe, Cobra Verde gaat volgend jaar ook wel even mee…
mij=Scamcity / Konkurrent