Afgaande op de enorme hoeveelheid interviews, sessies en de geruchten over het lekken van de plaat door het management, moet de nieuwe plaat van dEUS wel een van de belangrijkste releases van het jaar zijn. Is het wachten – zes jaar! – het waard geweest? Ja en nee. Tom Barman heeft zich niet buiten de publiciteit gehouden: de film Anyway The Wind Blows, de semi-solotour met Guy Van Nueten, Magnus, het dj-werk. Maar zes jaar wachten op een nieuwe plaat van een band die vernieuwing en experiment hoog in het vaandel heeft staan moet wel iets heel bijzonders opleveren, willen de verwachtingen waargemaakt worden. En dan is het curieus te merken hoeveel Pocket Revolution voortborduurt op The Ideal Crash. Niet voor niets eindigt de CD met “Nothing Really Ends”, het laatste echte wapenfeit voor de lange sabbatical, en sluit het naadloos aan op de andere tien tracks. De invloed van Mauro Pawlowski, het verdwijnen van de helft van de band (drummer, gitarist en bassist) en alle bekende spanningen tijdens het opnameproces klinken niet zo heftig door als ik verwacht had. Hoogstens horen we iets van de afgelopen jaren terug in “What We Talk About (When We Talk About Love)”, dat opzichtig refereert aan Barmans zijproject Magnus. Begrijp me niet verkeerd, Pocket Revolution is een goede plaat, een erg goede zelfs, maar een grote stap voorwaarts is het niet. Zullen we het er op houden dat de nieuwe bandleden en de soloprojecten van Tom Barman het oeuvre van dEUS van een mooi nieuw hoofdstuk heeft voorzien, maar dat het nieuwe deel nog in het vat zit?
mij=V2
Inderdaad, verassend is het niet, maar jeetje wat een lekkere plaat zeg!
nou daar ben ik helemaal niet mee akkoord