Er dringt vanuit Frankrijk maar weinig muziek tot Nederland door die ik te pruimen vind. Dat ligt natuurlijk ook wel aan mij, want de Patrick Bruels, Johnny Hallydays en Julien Clercs van deze wereld zijn niet echt aan mij besteed. Maar een fatsoenlijke Franse rockact die in Nederland een hit scoort… ik denk dat Mano Negra‘s “King Kong Five” de laatste was. Of was Noir Désir‘s “Le Vent Nous Portera” wel een hit? Terwijl er in Frankrijk genoeg leuke (indie-)rockbandjes rond lopen die best de moeite waard zijn. Dat blijkt wel weer bij Gomm, door de platenmaatschappij bestickerd tot France’s biggest rock revelation. Niet moeilijk gezien bovenstaande, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen. Wat Gomm op Destroyed To Perfection laat horen is namelijk ook best een opwindende mix aan avontuurlijke rockstijlen. In het grootste deel van de nummers zingt zangeres Marie ons in drie talen toe vanachter haar Fender Rhodes. Vaak gaat dat in redelijke harmonie met de mannelijke rest van de band, maar Gomm wordt het leukst als de drie mannen haar op gaan jagen. Onder leiding van Olivier op drums en zang gaan ze als ware patriotten uit het leger van Can, Wire en Sonic Youth vol voor de overwinning. Marie gaat dan schreeuwen en kreunen om terug te slaan of ze verschuilt zich bang en fluisterend achter haar keyboards. Gomm wordt zo een gewelddadig treffen tussen de Spanjaarden van Myanta Ra en de Duitsers van Spillsbury. Een amusant spektakel.
mij=PIAS