“Wat voor muziek zocht je?” De beatdokter heeft wel wat weg van Einstein. Hij zit achter een enorm houten bureau met wel zes keyboards boven elkaar. Plechtig zet hij zijn ronde hoornen brilletje in zijn haar en kijkt me aan. Allerlei vreemde orgelpijpen blazen fluorescerende stoom.
“Nou, iets Daft Punk-achtigs…” stamel ik. “Maar dan gekker. Ik hou wel van dat Franse.”
“Hm. Hm.” De dokter wendt zich af en knikt met zijn hoofd. Een poes zet zijn pootje op een knop en er ontsnapt een Nintendo-riedel. Het beest stuift weg.
“Mijn zoon kan je helpen”, zegt de dokter met een basstem. Hij verheft zich.
“Jackson!” Ik hoor gestommel.
“Hij is goed”, zegt de dokter. “Echt goed. En ‘gek’ is zijn middle name. Toen ik een keer ziek was, heeft-ie wat koortsig prutswerk van Norman Cook geopereerd. Dat werd de “Rockefeller Skank”. Nooit de credits voor gekregen, natuurlijk.”
Langs een paal glijdt een iele, bleke jongen naar beneden. Hij lijkt op een doodgraver met zijn zwarte pak en strikje. Hij grijnst, buigt spottend en overhandigt me een cd. En dan schrik ik wakker.
Naast me ligt Smash, de cd waar de 26-jarige Parijzenaar Jackson Fourgeaud vier jaar aan gewerkt heeft. Ik ben al weken helemaal verslaafd aan de geniaal gestoorde single, “Rock On” heet die. En toch is-ie dansbaar. Eigenlijk kan ik me uberhaupt geen overweldigender debuut herinneren sinds het krankzinnige Since I Left You van The Avalanches in 2001. Ook Smash verrast met vrolijk knip-en-plakwerk to the max. Alles zit erin: kinderrijmpjes, retrodisco, vet aangezette piano-baslijnen, Kraftwerk, sprookjesachtige samples, melancholieke soulzang, maffe electronica en nog veel meer. En dat allemaal door elkaar heen. “Arpeggio”, “Hard Tits”, “Headache”, “Utopia”; stuk voor stuk, horen is geloven. Jackson Fourgeaud is voortaan mijn beatdokter.
Jackson & His Computer Band is zaterdag te zien op Bazar Curieux.
mij=Warp / Rough Trade
Waanzinnig: helemaal mee eens. Maar “Grensverleggend, Opwindend en Urgent”… is dat een andere manier van zeggen: “van deze cd kan ik ook geen kaas maken, wat een chaos?” 🙂
Ik zou opteren voor: Geschift, waanzinnig, chaotisch en belachelijk.
Mgoed. Ik heb wel zin in een kaasplankje eigenlijk.
Nee, ik weet precies wat ik schrijf.
Kruis Dan Hartman met LFO en je krijgt Jackson & His Computer Band. Een nummer in de stijl van “Rock On” heb ik nog nooit eerder gehoord. Dit is de Supergrass onder de humorloze IDM-priegelaars. Mijn plankje kaas is Smash absoluut 🙂
Wtf! Het heeft wat van LFO? Moet… dit… tjekken… *explodeert*
klinkt vooral als Jason Forrest’s Unrelenting Songs Of The 1979 Post Disco Crash.
Hm. Ik ben Jason Forrest even gaan opzoeken. Ik ben het niet met je eens. Forrest is pure mash-up, maar dan niet leuk meer. Echt een rommeltje.
Jason Forrest is leuker. 🙂
ik heb hem gezien op bazar curieux: goede melodie met fijne beats, ik zou zeggen Air meets Aphex twin… ben vooral weg van Minidoux, de 4de track op Smash.
jason forrest is not like this, and pales in comparison.
jackson is puur creativitiet en forrest is een saaie stuk koppijn.