Het zal duidelijk zijn dat ik als gerontorocker “vernieuwing” geen absolute noodzaak vind voor een band. Klassieke blues kan heerlijk zijn juist omdát het klassieke blues is. Begrijp me niet verkeerd, wanneer een band als Deep Purple zich opnieuw uitvindt met een nieuwe gitarist vind ik dat óók heel mooi. Maar het is onzin om van AC/DC te vragen een nieuwe stijl te zoeken terwijl de oude nog steeds zo mooi is. Maar ook al heeft een band de stijl die ze twintig jaar geleden al hadden, dat hoeft niet te betekenen dat ze exact hetzelfde klinken. Er is ook nog zoiets als technische vooruitgang. Nieuwe instrumenten, nieuwe apparatuur, nieuwe opnametechnieken maken dat er toch verschillen zitten tussen het oudere werk en recenter werk van zo’n band. Zo niet bij John Wetton en Geoffrey Downes. Lang geleden maakten ze furore in Asia met commerciële symforock. De toetsen van Downes droegen de sound van Asia, terwijl de gedubbelde zang van Wetton en de catchy songs het geheel rijp maakte voor het grote publiek. Wetton en Downes werken nu weer samen, met behulp van gerenommeerde muzikanten als Arena‘s John Mitchell, met exact hetzelfde stramien als in Asia. Exact. Het zou een vergeten album van Asia kunnen zijn, maar dan ook echt twintig jaar oud. De sound is zó nauwgezet gekopieerd dat je je begint af te vragen of het wel enige zin had om deze plaat op te nemen. Tuurlijk, na opener “Let me go” zit je weer helemaal in Asia-sferen en ze houden dat moeiteloos vast tot het einde, maar ergens heb je het gevoel dat je belazerd wordt waar je bij zit.
mij= Frontiers / Rough Trade
Zojuist bovenstaande recensie gelezen en die slaat werkelijk nergens op.
Terecht zegt de schrijver dat vernieuwingen geen absolute noodzaak zijn voor een band want wat goed is is goed en gelukkig hebben Wetton en Downes dat ook niet gedaan!
Het was voor mij en voor (vele) anderen heerlijk om dit geluid weer te horen.
Bij mijn platenboer in Gouda (Soundtripper) heeft deze cd weken lang op 1 gestaan als best verkopende cd!! En hij is echt niet alleen gekocht door Asia fans integendeel!
Tja, Frans Bauer verkoopt ook als een gek, maar dat neem ik ook niet zo serieus. Bovendien konden volgens mij mensen die precies dat geluid weer wilden horen op basis van deze recensie de cd blind kopen. Dus wat klopt er nou eigenlijk niet aan de recensie?
op deze plaat staan zeker prachtige nummers, ik ben steeds geneigd om een vergelijking te maken met ‘Silent Nation’ welke ik als geheel beter vind, de eerste deel van ‘Icon’ vind ik perfect, het tweede deel is beduidend minder, meer van hetzelfde, de twee nummers die Wetton en Downes voor ‘Rock of Faith’ hebben geschreven hadden eigenlijk ook op deze plaat moeten staan
Beetje late reactie op recensie Icon, want deel 2 komt er al bijna aan ! Jippie ! Wat mij betreft meer van ‘t zelfde ! Wat is daar nou mis mee ? Degelijk vakmanschap, goede songs met bij allen goede coupletten, bruggetjes en refreinen. Er komt zelden een album zonder zwakke schakels voorbij, maar dit is er 1 !! En wat die technologische ontwikkeling in 25 jaar betreft, die hoor je hier toch wel degelijk, hoor ! Dit album klinkt veel breder (en vetter) dan de eerste paar Asia’s ! Had ook beter onder de naam Asia uitgebracht kunnen worden, want deze klinkt meer Asia dan Asia als u begrijpt wat ik bedoel !