Sigur Rós – Takk

(ergens rond 1999)
‘Eigenlijk maken we veel te mooie muziek. Ook al zit er niet echt een bedoeling achter, mensen gaan er helemaal in op, raken er bijna door in trance. Ze horen geen instrumenten meer, ze horen sfeer, liefde.’
‘Alleen als ze echt luisteren. Onze eerste grote cd mag geen achtergrondmuziek worden, mensen mogen het niet te vaak horen, het mag niet zomaar op de radio. Dat zou het helemaal verpesten.’
‘Nou, dan mogen we dus niet bekend worden. Laten we daarom in het IJslands zingen.’
‘Dan zijn we nog altijd veel te goed. Misschien valt “Svefn-g-englar” wat minder op als we het tussen wat ijle symfonische psychedelica wegmoffelen.’
‘Allemaal nummers van acht minuten… Ja, benieuwd wie het er dan nog tussenuit pikt!’
(ergens in 2002)
‘Hm, die toer in 2000 als voorprogramma van Radiohead was leuk, maar we zijn er wel veel te bekend door geworden.’
‘Je hebt weer gelijk. Fuck dat IJslands. Voortaan gaan we in onze eigen zelfverzonnen onzintaal zingen, het Hooplands.’
‘Doen! Maar dat kan nog beter. Als we nou geen enkel liedje een naam geven..? Weet je wat, we schaffen keihard de hele bandnaam af!’
‘Ja! Nee! Shit, dat hadden we dan eerder moeten doen. Iedereen kent ons nu toch al.’
‘Nog wat meer psychedelica dan?’
‘Oke.’
(ergens in 2005)
‘Ik heb het eerlijk gezegd helemaal gehad met die vermoeiende rukpsychedelica. Na The Mars Volta is dat echt niet cool meer. Kunnen we niet eindelijk gewoon alleen maar prachtige muziek gaan maken? Wat korter, met titels enzo? En weer in het IJslands?’
‘Waarom ook niet? We hebben ons nu wel genoeg bewezen. Tijd om onze fans te bedanken. Ik haal mijn opgespaarde beste liedjes van de zolder. We zullen eens laten zien wat we kunnen.’
‘Mooie titel, eigenlijk. Dank. Takk, dus.’
‘Ach, en de single “Glosoli” duurt toch te lang voor de radio…’
‘”Hoppipolla” was beter geweest.’
‘Sssstt!!’

mij=EMI