Het is raar. Ondanks dat we met de kinderen in de keuken ontbijten krijgen ze het op de een of andere manier voor elkaar te krijgen om de muisjes door de hele woonkamer te verspreiden. Roze en paarse muisjes, hagelslag, vlokken en van die speculaasdingen, het spoor loopt vanaf de deur van de keuken ver de kamer in. En nu hebben die kleine ratten in tien minuten ook nog ongeveer al het speelgoed uit de kast getrokken. ‘Joepie, zondagmorgen! Hier is opzet in het spel,’ denk ik terwijl ik de puinhoop overzie en een zucht slaak voordat ik wil beginnen met opruimen. Ik roep Junior, die gelijk al naar buiten is geglipt, maar eens bij me en zeg dat hij moet helpen. Ik ben niet helemaal gek. Gelukkig zijn er altijd van die cd’s waarbij het fijn opruimen is. Ik spreek met Junior af dat als alles aan kant is voordat de cd is afgelopen hij straks een paar pepernoten – ze zijn er al weer! – kan krijgen. Da’s makkelijk verdiend, zou je zeggen. Maar hij zal toch hard door moeten werken, want Lie, Cheat and Steal van the Manikins duurt maar kort. Aan de andere kant is het wel weer zo’n verkwikkend, snel plaatje dat hij er sneller van zal gaan werken. The Manikins zijn namelijk het leukere en vlottere broertje van the Hives, met een net iets betere muzieksmaak. Heerlijk opzwepend denderen ze door de kamer. Volgens mij ontbreekt zelfs de gebruikelijke twee seconden tussen de tracks. Terwijl Junior als een razende de Legoblokken in de daarvoor bestemde bak gooit, ga ik met zo’n handig veger-en-bliksetje met lange stok de muisjes te lijf. En net voor Lie, Cheat and Steal afgelopen is zijn we klaar. ‘Hier Junior, een bakkie pepernoten. Die heb je verdiend!’ Hij sprint naar buiten en ik drink in de zon koffie met op de achtergrond nogmaals die fijne garagerockers uit Zweden.
mij=P Trash / Clearspot
Dat zijn geen muisjes dat is vruchtenhagel! Bosvruchtenhagel dus!