“Oude nostalgische gek,” zeg ik telkens tegen mezelf als ik hem weer zie. In de etalage van de hifi -shop staat hij namelijk al een tijdje in volle glorie te pronken: de platenspeler. Een apparaat dat bij velen inmiddels uit de stereo -installatie is verdwenen. Bij mij niet, maar om een kwalitatief erg goede pick-up te kopen is er nooit van gekomen. Ik kijk verlekkerd naar het exemplaar dat voor een kleine 500 Euro van eigenaar kan verwisselen. Wat is hij mooi, wat wil ik graag zijn snelheid instellen, zijn naald op de platengroef zetten en dan genieten van de elpee of single inclusief tikken, gruis en ander ongerief. Ik zal het hem niet kwalijk nemen. Ik zit hier echter met een moderne elpee genaamd de cd van het Spaanse The Meows. Op de hoes staat dat At the bottom gedraaid wil worden op 33 1/3 toeren. De plaat bevat vuige garagerock met jengelende gitaren, zoals die sinds de jaren ’60 zijn opgang maakt. De plaatlengte kent zo’n ouderwetse 33 minuten. Ze doen geen dingen die nog nooit gedaan zijn, maar je moet wel erg wars zijn van dit genre wil je er niets in horen. De productie is echter wel wat clean en de plaat vraagt dan ook om stof en tikken. Het wachten is dan ook op de cd-speler waarop dit ingesteld kan worden. Of ik kan uiteraard de tevens verkrijgbare vinyl -versie aanschaffen die ik dan op de platenspeler kan draaien. Het liefst op die speler die nu nog in de etalage staat. Tot dan moet ik het echter doen met deze cd van een band die Spanje meehelpt op de kaart van de rock ‘n’ roll te zetten.
mij=No Tomorrow / Clearspot