Het heeft The Mystery Hall blijkbaar heel wat tijd gekost om hun debuutalbum uitgebracht te krijgen. De opnamen hebben plaatsgevonden in 2003 en 2004 en nu pas komt het album internationaal uit. Dat is op zijn minst opmerkelijk, want de kwaliteit is bovengemiddeld. Misschien heeft het feit dat het hier Spanjaarden betreft daar iets mee te maken. Hoewel er best de nodige Spaanse rock- en metalbands zijn, horen we daar hier zelden van. Soms omdat de zang in het Spaans is, soms omdat de zang Engels is zoals Jean Marie Pfaff Duits sprak bij zijn debuut in de Bundesliga. Van geen van beiden is hier sprake, Rafael Morata hoeft zich niet te schamen voor zijn Engels. Het onbetwiste middelpunt van The Mystery Hall is gitarist Tony Baena, die vooral heel goed naar Yngwie Malmsteen en het steviger werk van Joe Satriani geluisterd lijkt te hebben. Het merendeel van de songs kun je dan ook in die muzikale contreien vinden, zij het met wat meer ruimte voor de melodieuze powerzanger Morata, wiens zang het geheel een Amerikaans tintje geeft. Hoewel Malmsteen en Satriani zoals gezegd goed terug te horen zijn, zou je de muziek toch het beste kunnen omschrijven als progressieve metal. Zo nu en dan nemen ze wat gas terug en blijkt dat ze dan op hun best en origineelst zijn. Het zijn juist die stukken die nieuwsgierig maken naar meer. Misschien moeten ze dan ook wat meer tijd krijgen om hun eigen stijl te ontwikkelen. Die kanttekeningen nemen niet weg dat dit een zeer verdienstelijk debuutalbum is, waar liefhebbers van power- en progmetal zeker eens naar moeten luisteren.
mij=Lion Music / Bertus