Annie

‘Cowbells are good.’
Omdat we ongeveer dezelfde breedtegraad deelden maar ons niettemin op zo’n negenhonderd kilometer afstand van elkaar bevonden kon het niet anders dan dat één van ons tweeën het betere weer had. Mijn zonnige oktobermiddag won het van haar mistige. Annie versloeg mij echter (na een recordbrekend korte worsteling) op het gebied van Annie-zijn.

Van Annie – Annie is het winnende residu als je een vuurtje houdt onder haar echte naam Anne Lilia Berge-Strand – verscheen vorig jaar Anniemal, een popalbum dat zo innemend zoet is dat het druivensuiker naar halfrijpe pruim doet smaken. Momenteel bevindt de Noorse zangeres en DJ zich in de eerste ontwikkelingsfasen van haar tweede album, maar aanleiding voor dit interview is haar DJ-Kicks-bijdrage die eind deze maand zal verschijnen. Met zijn gave al je zorgen weg te kunnen smelten gaat dit mixalbum mogelijk de laatste conflicten in het Midden-Oosten oplossen.

mij=Interview: Marten
Omdat Annie zichzelf de betreffende oktobermiddag onderwierp aan een lange reeks telefonische interviews sprak ik de zelfindekkende hoop uit dat ik haar geen vragen zou stellen die ze eerder die dag al drieënzeventig keer heeft moeten beantwoorden. 'Awww, je bent lief! Maar de vragen waren vandaag zo gevarieerd dat dat niet heel waarschijnlijk is.'
Een popprinses die een mixplaat uitbrengt: volgens mij is dat een mijlpaal in, laten we zeggen, de wereldgeschiedenis. Ik feliciteer haar met de release ervan, en vertel haar dat ik hem uitermate geschikt heb bevonden om er met de gordijnen wijd open rare dansjes bij te doen. 'Ah, dat is goed om te horen, want dat is dus precies waar hij voor gemaakt is. Ik ben heel erg blij dat ik hem heb mogen maken.' Is dit hoe een set van Annie zou klinken tijdens één van haar DJ-verschijningen wereldwijd? 'Hm… misschien. Ik weet niet! Het ligt er erg aan waar ik ben. Ik raak snel verveeld, dus ik draai sowieso niet graag dezelfde platen in opeenvolgende DJ-sets. Daarbij krijg ik meestal per stad een ander idee van wat voor platen ik wil draaien. Ik weet in elk geval wel dat ik alle platen in mijn collectie geweldig vind, dus ik heb nooit moeite om leuke te vinden. Maar er was geen verschillend selectieproces gaande bij het kiezen van de platen voor de Kicks. Het is niet dat ik er een statement mee wilde maken ofzo.'

Ik vraag of de artiesten die op haar DJ-Kicks staan, de levende althans, vrienden van haar zijn, omdat ik begrepen heb dat dat in elk geval wel het geval is met de jongens van Datarock. 'De meesten heb ik sowieso ooit ontmoet. Maurice Fulton [de man achter en van Mu, red.] en Alan Braxe & Fred Falke hebben tracks van Anniemal geremixt. De muziek van Zongamin kende ik al lang voordat ik hem ontmoette en ik verbaas me er vaak om dat hij niet zo bekend is. Hij is zo getalenteerd! Ik wou dat hij bekender was. En verder ben ik vrienden met Toy. Dat zijn Noorse producers en hun debuutalbum komt binnenkort in Noorwegen uit. Maar ik weet eigenlijk niet of hij ook ergens anders uitkomt.'
Een groot deel van de platen op Annie's mix bevatten significante percussie: de bongo's en koebellen vliegen je om, en in veel gevallen ook in, de oren. 'Percussie is geweldig. Ik hou vooral van koebellen. Cowbells are good.' Ik sla mijn rechterhand enthousiast tegen mijn wang, beaam haar opmerking en vertel haar dat mijn theorie is dat als je een koebel in een liedje stopt, je weet dat dat liedje goed gaat worden. 'Exact! Daarom zullen alle liedjes op mijn nieuwe album koebellen hebben. Hihihi, nee, grapje. Maar ik ben er nu wel meer mee bezig. Op Anniemal zitten geen koebellen. Maar als je “Gimme Your Money” [een niet eerder uitgebracht Annie-nummer op haar DJ-Kicks, red.] gehoord hebt dan heb je vast gemerkt dat daar al zo'n ratelding inzit.' Ik erken dit luider dan voor Annie aangenaam heeft kunnen zijn en vraag haar of dit een reële voorbode is voor haar nieuwe, eigen album. 'Nee, want ik heb eigenlijk nog amper een idee van wat ik op mijn nieuwe album wil gaan doen. “Gimme Your Money” en “The Wedding” [een tweede onuitgebracht Annie-nummer op haar Kicks, red.] zijn bovendien al wat oudere nummers. “The Wedding” hebben we al gemaakt toen we ons een keer verveelden tijdens het maken van “Heartbeat”. Over mijn nieuwe album kan ik je eigenlijk alleen vertellen dat ik voor drie nummers weer samenwerk met Richard X. En ik werk ook weer met Timo [Kaukolampi, haar rechter- dan wel linkerhand, red.]. Verder zou ik het heel leuk vinden als ik samen kan werken met de Scissor Sisters. En Bastian. En Phoenix. Maar… de liedjes worden niet per se donkerder, zoals “The Wedding” en “Gimme Your Money” dat zijn. Eigenlijk weet ik nog niet eens wat voor soort muziek het gaat worden. Ik kan wel iets van heavy metal gaan doen, of folk… hihi! Nee, maar zolang alles maar wel in één stijl is.'

Hoewel Annie's eigen muziek zich er prima voor ontleent weet ze de hitlijsten er niet mee te bereiken en bestaat haar fanbasis vooral uit mensen van de fluxpopgeneratie: mensen met een Julian Casablancas-kapsel die niet schromen om te houden van versuikerde popmuziek. Heeft Annie een duidelijk idee van wie haar fans zijn? 'Nou, eigenlijk niet nee! Ik kan daar maar moeilijk een beeld van krijgen. Als ik in Noorwegen optreed, of eigenlijk geldt dit over de hele wereld, dan staan er in het publiek natuurlijk sowieso hele jonge meisjes, maar ook studenten, en de cool kids, en dan ook nog mensen van in de dertig en zelfs van boven de 50. Ik vind het best vreemd. Maar ik denk dat het over het algemeen vooral de indie kids zijn die zich echt met mijn muziek bezighouden.' Ten slotte vertelt Annie dat haar eigen favoriete popster Gwen Stefani is. Als ze inderdaad fan van Gwen is dan zou ze het niet vreemd moeten vinden dat popsterren ook andere fans kunnen hebben dan labiele tienermeisjes met dagelijks fluctuerende ringtones.