Annie is de Noorse popster die, ondanks dan wel dankzij het feit dat haar vorig jaar verschenen debuutalbum Anniemal uit ‘s werelds zoetste kauwgombal gehouwen is, alleen hipsters tot haar fans mag rekenen. Omdat ze ook DJ is mocht ze een bijdrage leveren aan DJ-Kicks, de best lange serie mixalbums waar Tiga, Erlend Øye en The Glimmers (maar ook een heleboel stomme mensen) al eerder een aflevering van opgeleverd hebben. Annie slaat ze wat mij betreft allemaal tegen de grond. En niet omdat ze op haar mix de geraffineerde eclecticus aan het uithangen is, of een ontroerend staaltje mixtechniek ten gehore brengt. Het omgekeerde is waar: alle liedjes in haar mix kun je binnen één genre vangen en Annie is – en ze is zelf de laatste om dit te ontkennen – niet bepaald een goede mixer. Maar oh, de irrelevantie daarvan! Want Annie laat liedjes horen die je een flinke kerriesausvlek in je lievelingsbroek kunnen doen vergeten, en ik spreek hier uit eigen ervaring. Er is een klaagzang over onbereikbare liefde in de ruimte, een hysterische ode aan de bongo, de hardst ronkende gitaar ooit over een housebeat gehoord, een snoezige uitwisseling van woordgrapjes tussen twee verliefde bijen en een bijzonder eloquente voordracht van de tekst “woooooooooh Sally”. En in de apotheose kun je “Fa fa fa, fa fa fa fa fa!” meeblèren terwijl je dankzij een funky gitaartje geleidelijk aan je heupgewrichten verbrijzelt. Er zijn twee niet eerder uitgebrachte liedjes van Annie zelf als zorgtoeslag.
mij=!K7 / PIAS
hallo,ik heet lars
ik ben vet cool stuur me een mail als
je vrienden wilt worden hoe meer mails
hoe blijer ik word.
dus wat ik zij stuur een mail
jo dit was het bericht van lars
jo lars, bedankt voor je bericht man
maar dan moet je natuurlijk wel even
je emailadres achterlaten.
zo weet ik natuurlijk niet hoe ik je blij kan maken
jo, dit was een bericht van zeke