Ik heb een probleem. Het gaat erg goed met mij. Da’s op zich natuurlijk fijn, maar niet als je een bluesplaat mag recenseren. Bij blues hoort namelijk ellende en verdriet. Het is dus aan Blue Monday om bij mij het bijbehorende bluesgevoel op te wekken. Twaalf eigen nummers lang doen ze hun best onder de bezielende leiding van B.J. Baartmans. Er is weinig mis met de bluesnummers die allemaal degelijk in elkaar zitten: een bluesharp, een orgel, een piano, een slidegitaar en strak bas -en drumwerk. Tranen brengt het niet. De Noord – Limburgse ellende lijkt wel mee te vallen. Ik heb vreemd genoeg wel een verlangen naar een avond in een café met deze bluesband om te horen of ze met deze nummers in een wat ruigere uitvoering de zaal plat krijgen. Het zou mij niet verbazen. Ik moet het nu echter thuis in Nederland op een doordeweekse dag met deze cd doen. Ik bedenk me dat er eigenlijk bij deze cd een ticket moeten zitten voor een reis naar de Highway 44 om daar de sfeer te snuiven of dus een avond doorzakken ergens in Noord-Limburg met op het podium deze vijf heren met voor mij een lekkere pul bier. Het geld zal echter wel in deze eigen beheer opgenomen cd zitten. Iets wat automatisch mijn sympathie heeft, maar als ik deze cd niet had mogen recenseren had ik er geen traan om gelaten.
mij=Eigen Beheer