Iets langer dan een jaar heb ik nu met Albert dj gespeeld. Komende donderdag is zijn laatste keer; daarna gaat-ie carrière maken als docent geschiedenis. Het is een mooie hobby, mensen vermaken op een tweemaandelijks studentenfeest. En je leert er veel van. De grootste trucs zijn het creatief inmixen van een plaat en het aanvoelen van het publiek. Dat laatste kon Albert regelmatig gestolen worden; hij vond het ook een kunst om mensen op Squarepusher te laten dansen. Evengoed knalde hij daarna dan weer net zo hard verder met het laatste vinyl van onze gezamenlijke held Vitalic. De heerlijkste knalplaat uit de recente bak verse filterhouse is die van Hystereo. Het lijkt net zo Frans als Vitalic, maar komt voor de verandering uit Dublin. Hystereo bestaat uit Conor Murphy en Jack Byrne, en viel in 2004 al enorm op met hun eerste EP, want het geluid van Hystereo is namelijk nogal massief te noemen. Niettemin zet je er menige discotheek in no time mee op stelten. Pak de baspartijen van Justice, het frivole van Daft Punk en voeg een flinke portie ‘van dik hout zaagt men planken’ toe, en je hebt een idee. Het album vult die stijl aan met wat lichtere nummers (“IPO”, “Interweb”). Puntjes van kritiek moeten er wel zijn: waar de intro van een nummer soms ronduit spectaculair is (het titelnummer), is de tweede helft van een nummer vaak voorspelbaar, om het over het slot niet te hebben; ik tel zes fadeouts. Maar goed, boeiend, Hystereo is er natuurlijk voor de danskrakers. Donderdag ga ik geheid “Validity Revision” van dit album droppen. Hee Albert, deze is voor jou!
mij=Soma / Rough Trade