Ik heb geen idee wat deze Italianen ermee willen zeggen dat ze zich naar een bacterie hebben genoemd. Ziek werd ik niet van het beluisteren van de metal van de heren. Wellicht ligt dat dan aan mijn afweer die het net zo snel heeft afgevoerd als het naar binnen kwam, want ook na drie luisterbeurten is er bar weinig blijven hangen. Het is recht-zo-die-gaat-metal wat de klok slaat. Introotje, hakkende gitaren en een sirene als zanger, flitsende solo, nog meer hakkende gitaren en sirene, lawaaierig slot. Dat is ongeveer de gang van zaken bij alle songs op dit album. Ze jakkeren er tien songs door in niet veel meer dan een half uurtje. Ze zeggen zich te oriënteren op bands als Armored Saint. Dat zal best, maar Armored Saint wist op te vallen tussen al die honderden bands die in dezelfde stijl speelden en dat gaat deze Italianen van zijn levensdagen niet lukken. Het artwork bij deze cd verraadt wat dat betreft veel. Niet veel metalbands durven anno 2005 nog een doodshoofd voorop te zetten, simpelweg omdat het zó afgezaagd is. Listeria trekt zich daar niets van aan en positioneert zich temidden van al die honderden andere bands die prima kunnen spelen maar keer op keer dertien-in-een-dozijn songs afleveren. Vermakelijk is het best hoor, dat half uurtje, maar was deze cd nooit voorbij gekomen dan was het óók goed geweest. Voor de fanatiekste liefhebbers van het genre, zullen we maar zeggen…
mij=Lion Music / Bertus