The Real McKenzies – 10,000 Shots

Bijna maakte ik de fout om de vijf heren van The Real McKenzies dezelfde pub in te gooien waarin ook Flogging Molly en Dropkick Murphys hun drank in grote hoeveelheden consumeren. Dat drankgelag was vast uit de hand gelopen, want waar bij Flogging Molly en Dropkick Murphys Iers door drank verdund Iers bloed door de aderen stroomt, wordt bij The Real McKenzies de lichaamsvloeistof aangelengd met Schotse whiskey. De roots van deze Canadezen liggen namelijk in Schotland en niet in Ierland. Dat blijkt ook in te houden dat ze in hun punkrock veel ruimte geven aan doedelzakken. In enkele nummers op hun vijfde cd 10,000 Shots wordt zelfs op de plek waar je een solopartij van een gitaar verwacht deze uitgevoerd op dit traditionele Schotse instrument. En eigenlijk klinkt dat best cool. Voor traditie is sowieso veel plek op 10,000 Shots: drie traditionals sieren de tracklist en The Real McKenzies hebben – met hun platenbaas Fat Mike als Fat McMichael op bas – ook nog eens twee gedichten van de dichter des vaderlands van Schotland, Robbie Burns, van muziek voorzien. Verder drinken ze niet alleen graag het nationale Schotse goed, ze mogen er ook graag over zingen; 10,000 Shots staat natuurlijk niet voor 10,000 eenheden limonade. Die whiskey is voor Paul McKenzie ook wel nodig om zijn stembanden op te ruwen en zijn rollende Schotse R te zingen. Hij is niet misschien niet de meest briljante zanger, maar zijn stemgeluid past wel goed bij deze band die net wat meer punk in de mix gooit dan de Ieren van Flogging Molly en Dropkick Murphys doen.

mij=Fat Wreck / Sonic