Dat de heren van RPWL liefhebbers zijn van Pink Floyd hebben ze nooit onder stoelen of banken gestoken. Als gewezen Pink Floyd-coverband kan dat natuurlijk ook moeilijk anders. Tijdens het luisteren van hun studio-cd’s kun je niet anders dan veel, heel veel aan Floyd denken. Sommigen storen zich daaraan, ik niet. Nieuw werk van Floyd is schaars, net als hun live-concerten en daarnaast ook nog eens erg duur. RPWL is hiervoor sinds eind jaren negentig echter een uitstekend alternatief. Alleen treden zij lang niet zoveel op als ze eigenlijk zou moeten. En ook niet voor zulke grote mensen massa’s als Pink Floyd. Dat dat jammer is blijkt wel uit de nieuwe live-cd Start The Fire. Deze live-dubbelaar laat horen hoe goed deze Duitsers – inclusief het onvermijdelijke accent – ook live zijn. Toch verbazen Yogi Lang en zijn mannen me ook wel een beetje. De nummers van hun vier studio-cd’s klinken namelijk op Start The Fire een stuk intenser. Bovendien rocken ze ook wat meer. Dat komt doordat de leden de ruimte krijgen om hun nummers wat vrijer in te vullen. Voor de Rockpalast-opnamen die deels op cd1 terug te vinden zijn kwam zelfs Ray Wilson even buurten om net als op World Through My Eyes “Roses” te zingen. Daarna bleef hij nog even staan voor de Genesis-cover “Not About Us”. Op de tweede cd zijn nòg drie covers terug te vinden. De keuze voor Syd Barrett’s “Opel” en Pink Floyds “Cymbaline” en “Welkom To The Machine” is logisch. Hoewel ik ze reken tot beste nummers – vooral de uitvoering van “Cymbaline” is fantastisch! – van deze live-cd’s vind ik dat RPWL hiervoor net zo goed nog drie eigen nummers had kunnen kiezen. Dat blijkt wel uit de toegevoegde bonustrack “New Stars Are Born”. Al blijf ik het raar vinden, studionummers op een live-cd.
mij=Inside Out / Suburban