The Heartattacks – Here Comes The Heartattacks

Het klinkt altijd zo stoer maar ik geloof er nog steeds weinig van dat er daadwerkelijk bands zijn die hun muziek opnemen in de keuken of de badkamer. En ik kan het weten, want ik heb het in het verleden meerdere malen geprobeerd. Eens even testen of het mogelijk was om het totaal chaotische geluid van de eerste platen van The New Bomb Turks en The Oblivians te benaderen. Natuurlijk niet, want je staat dan met één been in een pleepot, stoot je harses tegen het handdoekenkastje en voelt de douchekraan steeds zachtjes tegen je achterste wrijven. Geen ideale plaats dus om een stukje muziek op te nemen. Het is mij dus nog steeds een raadsel hoe die gasten dat gedaan hebben. Hoe kun je, met alle mooie techniek van tegenwoordig, het voor elkaar krijgen om je plaat zó ontzettend te laten kraken, piepen en galmen, zonder dat dit met stomme electronische trucjes wordt gefingeerd? Waarschijnlijk kunnen de Zweedse Heartattacks daar best iets over vertellen, aangezien het hen voor 100% is gelukt. Op Here Comes The Heartattacks is geen spoortje gladheid of nauwkeurigheid te vinden. Alsof iemand zijn mono voicerecorder een klein halfuurtje per ongeluk op record heeft gezet tijdens een oefensessie. Maar het is wel zo enorm goed! Ik kan hier van smullen, van die roestbakkenrock die je nog maar veel te weinig voorbij hoort komen. Pure spontaniteit en speelplezier, waarbij het niet uitmaakt dat er valse noten en talloze fouten gemaakt worden. De boodschap is immers meer dan duidelijk hoorbaar: Baby c’mon let’s Rock n’ Roll!

mij=P. Trash / Clearspot