Alle donders nog san toe! Dat knettert er wel even lekker in zeg! Plaat in de speler, volumeknop een flinke zwier naar rechts en meteen raast er een vette blastbeat door de woonkamer, die na nog geen tien seconden over gaat in een melodieuze blackmetalriff over een boogie-ritme. Prachtig! Rockende sludge-deathmetal dus, met lekker korstige Zweedse oude-Entombed-sound, maar stiekem toch uit Atlanta, Georgia. Dat is waar Withered vandaan komt namelijk. Daar zijn ze blijkbaar ook bekend met de black-sfeertjes van een pak ’em beet Dissection, zo blijkt uit de vette tweestemmige gitaarriffs. Al blijven de mannen trouw aan de stampende sludgemetal-shuffles en -boogie, want die melodieuze pracht wordt meestal gevolgd door een knalharde deathgrunt of een swingende crustriff. Of hele trage doom. Wat ze maar willen. Voor de gemiddelde buitenstaander maakt dit allemaal niet uit. Het is keiharde metal, en ook een partij goede. Dat ik zo met al die termen loop te slingeren komt omdat Withered ook voor de diehard black-, doom- en deathmetal liefhebbers en zelfs stoners en crusts erg interessant is. Voor black-freaks heb je de melodie, voor de doomhippes de naargeestige sfeer, voor de death-kadavers is er de grofkorrelige sound en de constant denderende bassdrums en de razende blastbeats, en voor de sludgers en crusten de lompe swing. Maar ook voor minder ongure types is Memento Mori het proberen wel eens waard. Dit is namelijk weer eens een ouderwets lekkere kwaliteitsmetalplaat. Vooral met het volume op tien.
mij=Lifeforce / Suburban