Woost

In april bracht de Tilburgse band Woost eindelijk het magistrale debuutalbum Colour My Skin uit. De komende maanden is de band te zien als voorprogramma van Krezip en Millionaire. Eerder deze zomer maakte Woost al grote indruk op de Valkhofaffaire, waar File Under tijdens het eten aanschoof.

Zanger Koen-Willem Toering zei ooit van zichzelf dat hij een ontzettend nostalgische, melancholische klootzak was; tijd dus voor Woosts oordeel over een hele reeks Prachtige Liedjes. ‘Mag ik raden, heb je “Roads” van Portishead erbij staan?’

mij=Interview: Stonehead
Het is zaterdag 16 juli. Woost speelt zo meteen op prime time op het Ooijpodium tijdens de Vierdaagsefeesten in Nijmegen. Maar eerst dampt er een lekkere rijstmaaltijd. Aan tafel zitten Koen-Willem Toering (zang/gitaar), Gijs Coolen (gitaar), Jesse Klaasse (gitaar), Erik Harbers (bassist), Pieter Holkenborg (drums, hij drumt ook voor One In A Million) en Erik van Haaren (roadie, maar ook zanger van The New Hip.)
Pearl Jam – Nothing man
Jesse: 'Prachtig nummer!'
Koen-Willem: 'Supermooi. Heb ik ooit voor mijn zangtentamen op de Rockacademie moeten doen.'
(begint spontaan te zingen, 'Nothing man… Isn't it something')
Wat vind je van Ten?
Koen-Willem: 'Ik ga toch meer voor Vitalogy.'
Jesse: 'De liedjes van Ten zijn toch wel heel erg goed.'
Koen-Willem: 'Ja, maar ik vind ze zo kut klinken. Daar ben ik allergisch voor.'
Erik: 'Ik vind ze juist wel goed klinken.'
Spinvis – Bagagedrager
Koen-Willem: 'Die hebben we heel vaak in de bus op.'
Jesse: 'Ook van Spinvis meteen mijn favoriete nummer.'
Erik: 'Ideale on the road-cd.'
Koen-Willem: 'De eerste keer dat ik het hoorde, ging ik bijna door de grond bij dat vioolstukje. Trouwens, mag ik raden, heb je “Roads” van Portishead erbij staan? Daar heb ik hetzelfde bij als bij “Bagagedrager”, ik kan me niet meer bedwingen bij die violen.'
Is dat niks voor jullie, violen erbij, andere instrumenten?
Gijs: 'We hebben wel eens met een cello opgetreden.'
Koen-Willem: 'Het is wel een ontzettend geregel. Eerst willen we strakker worden als band, veel live-ervaring opdoen, samen zingen. Dat is voorlopig taak nummer 1 voordat we met dat soort dingen bezig gaan.'
Jeff Buckley – Forget Her
Jesse: 'Ken ik niet.'
Erik: 'Ja, die staat op de nieuwe editie van Grace, die met die witte dvd, met al die studio-dingen erbij. Dat is cool om te zien. Hoe hij de strijkers dirigeert, live bij de opnames…'
Koen-Willem: 'Ik ken wel alleen “Grace” en die ene..' (zingt) 'Everybody wants you here.'

Saybia – I Surrender
Jesse: 'Saybia vind ik niet zo leuk.'
Koen-Willem: 'Mooi liedje man. “I Surrender” is zo mooi.'
Jesse: 'Joh.'
Gijs: 'Ik ken tot nu toe echt geen één nummer.'
Koen-Willem: 'Was dat toevallig niet dat ze op Pinkpop stonden te spelen en dat een van die gasten echt z'n longen uit z'n lijf loopt te zingen, te janken bijna? Een of twee nummers van Saybia vind ik wel mooi, maar ik vind die stem… net iets te pathetisch. Net als Muse, dat trek ik voor geen meter. Nee, echt niet. Het ligt er zo ontzettend dik bovenop. De band vind ik geweldig maar die zanger, die verpest het echt voor de rest.'
Erik: 'Muse heeft wel ontzettend vette bassen. Ontzettend goede pianist, ook.'
Koen-Willem: 'Ja maar dan krijg je dat…' (haalt luid diep adem en begint een hilarisch hoog angstig vibrato te zingen)
Carpark North – Human
Koen-Willem: 'Ken ik niet.'
Het is een Deens bandje.
Jesse: 'Deens? Dan moet het wel leuk zijn.'
Koen-Willem: 'We zijn wel enorme Kashmir-fans.'
Jesse: 'Echt een aantal mensen van ons wel.'
Wat is je favoriete album? The Good Life of Zitilites?
Koen-Willem: 'Vooral Zitilites. The Good Life is ook wel mooi hoor, maar die heeft twee nummers die ik echt niet trek. Hoe heet dat hitje ook weer? “Mom in love, daddy in space”. Ontzettend mooi.'
Coldplay – Speed of Sound
(het blijft even stil)
Koen-Willem: 'Ik was ontzettend Coldplay-fan, maar bij de nieuwe plaat haakte ik een beetje af.'
Jesse: 'Hij raakt me nog niet echt, zoals de eerste twee platen.'
Erik: 'Vind ik ook.'
Koen-Willem: 'Maar ik heb hem nog maar één keer echt goed geluisterd.'
Stel nou dat jij Coldplay zou zijn?
Koen-Willem: 'Ik heb het idee, dat ze een beetje voor de stadions zijn gaan spelen.'
Hoe voorkom je dat dan, als je zoveel live speelt, dat je anders gaat spelen?
Koen-Willem: 'U2 is dat op een gegeven moment ook wel gaan doen.'
Erik: 'Wij zitten ook wel een beetje in dat stadium.'
Koen-Willem: 'Je zag het ook bij Muse; eerst maakten ze van die mooi rustige dingen, en tegenwoordig is het alleen nog maar bombastisch, dat slaat aan.'
Jesse: 'Clocks heeft echt exact dezelfde beat als Speed of Sound.'
Koen-Willem: 'Klopt dat?'
Jesse: 'Eh… Ja, dat klopt. Want mijn huisgenoot Geertjan had eens zo'n mp3-tje. Op het linkerkanaal zat “Speed of Sound”, op het rechter “Clocks”. Dat gaat dus heel goed, ja.'
Ik vond Colour My Skin heel afwisselend qua songstructuren.
Koen-Willem: 'Er zijn ook mensen die vinden dat het allemaal op mekaar lijkt. Daar begrijp ik dus echt niks van.'
Erik: 'Het lijkt nergens op.'
Alleen “Down The Drain” vond ik op Johan lijken.
Koen-Willem: 'Dat hebben we bij Frans gemixt. En dat er vergelijkingen worden gemaakt maakt me echt niks uit. Pergola van Johan is trouwens erg mooi.'
Jesse: 'Wel een slechte live-band, saai ook. Het kwam lang niet zo over als op plaat. Maar ik heb ook maar 1 optreden gezien.'
Erik: 'Niet zo leuk, maar de plaat is mooi.'
Koen-Willem: 'Frans is helemaal te gek. Hij is echt fantastisch.'
Erik: 'Hij is God!'
Koen-Willem: 'Nee.. in het begin was het een beetje moeilijk, af en toe. Wij hadden steeds een planning gemaakt waarbij we alles in 2 weken konden opnemen. Ze zeiden daar: Dat kan nooit… We baalden als een stekker. Ik moest er erg aan wennen, ik vond het heel moeilijk om de planning van me af te zetten. Frans was juist heel relaxed, 'leg die microfoons even neer', 'even boterhammetje smeren'…'
Jesse: 'Dat heeft ook allemaal heel erg zijn functie.'
Koen-Willem: 'Dat je veel meer op de muziek gaat letten. Veel meer dan op tijd.'
Hoe lang hebben jullie er nu over gedaan?
Koen-Willem: 'Lang. Het is heel versnipperd geweest. We zouden eerst in september mixen, of eigenlijk daarvoor al, met Pieter Kloos. Maar eenmaal begonnen wilde hij het niet mixen omdat hij niet zo veel met de opnames van Frans kon vanwege uiteenlopende visies. Wij dus in de stress. Uiteindelijk hebben we bij Frans gemixed, maar hij had pas weer tijd in oktober, november. We waren dat jaar in februari begonnen, in december is de plaat uiteindelijk gemasterd. En alle overdubs, die moesten bij Jesse thuis of bij de studio waar ik werk worden opgenomen, telkens overal tussendoor…'
Jullie doen er nog allerlei dingen naast?
Koen-Willem: 'Ik heb een half jaar in een studio gewerkt, als songwriter en producer. En Jesse doet alles, eigenlijk.'
Jesse: 'Ik geef les en studeer ook nog, op dezelfde school., ik bouw websites, doe live-geluid.. Eigenlijk doen we allemaal vanalles.'
Koen-Willem: 'Pieter studeert en Erik brengt wijntjes rond.'

Weezer – The Good Life
Koen-Willem: 'Ik ken het nummer niet.'
Dat nummer met die hele valse solo.
Jesse: 'Dat vind ik vast vervelend.'
Koen-Willem: 'En ik juist niet.'
Gijs: 'Weezer vind ik wel heel goed in zijn soort, zeg maar. Pakkende punkrockliedjes, dat zijn het eigenlijk, he. Daar zijn ze ontzettend goed in.'
Pieter: 'Pop.'
Erik: 'Het is meer emo-blues.'
Jesse: 'Huh?'
Erik: 'Met een typische nu-sound.'
Gijs: 'Jaaa! Tadudadudu – boehoe…!'
Pieter: 'Emo-fusion! Papapapapa. Prrrrrrrrrrrrrr. Boehoe!'
Erik: 'Emo-salsa! Tingtingting tokkeltokkel boehoe!'
Pieter: 'Emo-boogierock!'
Gijs: 'Emo. Echt mijn muziekstijl.'
The Mars Volta – L'Via L'Vasquez
Erik: 'Dat is wel een beetje latin-geinspireerd ja.'
Jesse: 'Ik vind het wel goed. Heftig om naar te luisteren.'
Gijs: 'Ik ken echt nog steeds geen één nummer uit de hele lijst.'
Erik: 'Kinderen voor Kinderen vier?'
Gijs: 'Die ken ik ook niet.'
Erik van Haaren: 'Die eerste plaat van The Mars Volta vond ik ronduit briljant, maar die tweede…'
Pieter: 'Maar het is wel moeilijk om hem op te zetten.'
Ik ga echt nooit meer uit elkaar houden wie nou wat zei.
Koen-Willem: 'Moeten we dan in je mp3-recorder zeggen met onze stem: 'Ik ben Koen'?'
Jesse: 'Ik ben Koen. Zo?'
Eigenlijk is “Colour My Skin” gewoon een grote plaat. Je zou er veel meer uit moeten kunnen halen.
Jesse: 'Ja. Maar dat is best moeilijk.'
Koen-Willem: 'We hebben wel veel promotie gehad. Overal gespeeld.'
Pieter: 'We hebben alleen een beetje de leuke festivals gemist. De cd kwam op 20 april uit, dan zijn alle programmeringen al dicht. Huntenpop, Bospop, dat zou leuk geweest zijn.'
Hoe ziet de planning er de komende tijd uit?
Jesse: 'Nieuwe nummers schrijven en live spelen. En in januari beginnen we met de opnames voor het tweede album.'
Wat doen jullie na een optreden?
Koen-Willem: 'We gaan om half twaalf echt weer weg. We hebben een roadie zonder rijbewijs. Hopeloos.'
Erik: 'Een van m'n hobbies. Deelnemen in het verkeer.'
De sfeer is lekker onzinnig; als ik de heren zou moeten geloven zijn ze wel fan van GG Allen, Milli Vanilli, Glenn Medeiros, Rick Astley, Twisted Sister en Engelbert Humperdinck. De smaken lopen wel wat uit elkaar, en Pieter vindt alles leuk ('Jazz. Hardrock. Slayer.')
Zijn er ook genres waar niemand van houdt?
Erik: 'Zuid-Amerikaanse salsa.'
Jesse: 'Deephouse.'
Erik: 'Van die latindingen trek ik niet, en DJ Tiesto.'
Koen-Willem: 'Echt, van die hardhouse..'
Gijs: 'En musicals! Walgelijk!'
Erik: 'Arrrgh!'
Jesse: 'Verschrikkelijk!'
Pieter: 'Musicals zijn keicool!'
Erik: 'Ja, en dan die Nederlandse versies.' (zingt) 'Een ree, die vind je in het wouuuuuud… Sodemieter op!'
Erik van Haaren: 'En Jesus Christ Superstar! Dat is supercool, dat is gewoon een jaren zeventig-plaat. Ontzettend vet hoor.'
Pieter: 'Chicago is een jaren vijftig-plaat, en dat is dan weer helemaal walgelijk.'
Erik: 'Dat ligt ook aan de manier waarop. Het moet niet zo heel theatraal zijn.'
Gijs: 'Ik vind vertalingen van musicals sowieso altijd gruwelijk.'
Erik: 'Het gaat ook zo erg om die teksten, dat er een verhaallijn in zit, en dan gaat het daar alleen maar om…'
Gijs: 'Je gaat zo toch ook geen porno kijken? Alleen maar om te moeten opletten?'
Pieter: 'Een naakte musical, dat zou ik wel leuk vinden.'
Erik: 'Without Hair.'
Gijs: 'Ligt eraan wie er gaat spelen.'
Erik: 'Henk Poort.'
Gijs: 'Lijkt me niks.'
Pieter: 'Hij spoot hier in mijn opera…'
Koen-Willem: 'Oke. Teveel informatie.'

Bespelen van publiek, doe je daar moeite voor, of maakt het geen bal
uit?
Koen-Willem: 'Gisteravond hebben we met een coverbandje alleen maar rockklassiekers gespeeld. Dan maakt het absoluut een bal uit. Met de band doen we dat nooit. Kan ook niet echt.'
Pieter: 'We staan er niet als zoutpilaren zo mooi mogelijk te spelen, je moet er wel iets van maken, maar het is geen carnaval ofzo. Het is ook niet echt heel dansbaar.'
Het hangt ook van het liedje af of je mensen meekrijgt. Sommige bands doen heel overdreven, en nu klappen…
Pieter: 'Handjes op elkaar, jeuh…'
Erik: 'Ik vind het altijd wel leuk.'
Gijs: 'Ik doe er niet aan mee, uit principe niet.'
Pieter: 'Zeikerds houd je altijd.'
Koen-Willem: 'Maar het past ook niet bij onze muziek. Of ze moeten zo gaan klappen:' (klapt heel a-ritmisch)
Erik: 'Zou wel heel cool zijn.'
Koen-Willem: 'Zoals Frank Zappa ooit heeft gedaan. Clap your hands to the next song, it's 13/16! 1-2-3 1-2-3 1 2 3 1-2-3 1-2-3 1 2 3.. 4! 1-2-3 1-2-3…'
Erik (veegt tranen van het lachen af): 'Daar zaten dan ook alleen maar muzikanten in het publiek.'
Jesse: 'Ja, en die kunnen dat dus ook. Echt grappig.'
Pieter: 'We zaten een keer in de trein. We waren op een asbak aan het trommelen, natuurlijk strontvervelend, maar goed, we hadden er zin in. Komt er een gast de coupé in, die had tien keer conservatorium gedaan, gaat een bank achter ons zitten en gaat ook los op zo'n bak, echt, rrrrrrraaang!! Wij stil natuurlijk. Geweldig.'