Ik ben net terug van de tandarts. Elk half jaar zie ik de controle bij de tandarts met angst en beven tegemoet. Niet dat ik bang ben dat hij gaatjes vindt. Nee, het is veel erger. Ik krijg meestal een preek dat ik vooral meer moet gaan flossen. Ik krijg dan te horen dat ik anders ontstoken tandvlees krijg met alle gevolgen van dien. Ik schaam me dan diep en zeg uiteraard toe dit te doen. Als ik thuis ben dan vergeet ik vaak een en ander weer in de drukte des levens tot er weer bijna een half jaar om is. Ik ben teveel op jacht in het leven. Gelukkig is er nu de cd Op Jacht naar het Leven van het Nederlandstalige Zahnfleisch – hoe verzin je zo’n bandnaam –
die verslag doet van rake observaties in het dagelijkse leven van mensen die het leven tevergeefs proberen te grijpen. In 2003 had de band, toen nog furore makend onder de naam Tunnelfist, reeds een eerste Nederlandstalig album: Hollander in Amerika. Wat mij betreft één van de mooiste Nederlandstalige releases van dat jaar. Ik vrees echter dat dit aan zo ongeveer heel Nederland voorbij is gegaan. De opvolger van deze themaplaat bestaat uit een breder scala aan onderwerpen. Muzikaal valt het op in de grote bagger aan Nederlandstalige platen met een originele mix aan rock, pop en folk. De teksten zijn simpel van eenvoud, maar wederom o zo mooi. De band is qua leden uitgebreid, naast twee mannelijke zangers is er nu een heuse zangeres. Zij mag vooral op de laatste nummers haar ding doen, wat van mij nou niet had gehoeven. Ik laat mijn stemming die al opperbest was nadat ik de preek van de tandarts weer achter me heb gelaten er echter niet door bederven. Ik ben namelijk dolblij met een nieuwe Zahnfleisch. Nederland, mis de kans op een ontmoeting niet in de drukte des levens. Voor de prijs hoef je het niet te laten.
mij=Bulb records