‘Why did you buy this album?! You¹re stupid!!’ zegt een pesterig cartoonstemmetje aan het begin van deze cd. Een mooi beleid: beledig je luisteraars vanaf de eerste tel. De toon is gezet. Melige en vervreemdende gekkigheid op zijn underground-hiphops. Laat dat maar over aan rapper en producer MF Doom, één helft van DangerDoom . De andere 50%: producer DangerMouse, bekend van zijn Grey Album en van de Gorillaz’ Demon Days. MF Doom, eind jaren tachtig begonnen als Zev Love X, maakt de laatste jaren elke dag een nieuwe plaat lijkt het, en dan ook nog telkens onder een andere naam. Die vele identiteiten, de bizarre teksten en onuitputtelijke creativiteit doen denken aan de andere geniale gek van de hiphop, Kool Keith (aka Dr. Octagon aka Black Elvis etc., u begrijpt wat ik bedoel). Maar goed, DangerDoom dus. Een rapper met een ijzeren masker en een producer met een muizenkostuum aan. Saampjes maakten ze een album, geholpen door tekenfilmfiguren die speciaal voor de gelegenheid teksten ingesproken hebben. Veel vreemder wordt het niet in hiphop, of daarbuiten, en ik word er blij van. Verfrissend, grappig en geestverruimend. En ook al is The Mouse & The Mask nog wel hiphop te noemen, je kan niet veel verder afraken van wat de gemiddelde Nederlander zich bij die term voorstelt. Wat bijvoorbeeld te denken van een songtitel “Vats of Urine”? Juist, ik rust mijn zaak. De organische beats van DangerMouse zijn erg afwisselend en zitten geraffineerd in elkaar, ondanks dat ze zwaar op samples leunen. En dan zijn er nog de fijne gastoptredens van Ghostface op het energieke “The Mask”, Talib Kweli op “Old School Rules” en Cee-Lo die een sappig refreintje zingt op het de synthfunkhop van “Benzi Box”. Eindconclusie: Leve DangerDoom!
mij=Lex / Rough Trade